اندر احوالات انتخاب رشته و بحران بزرگسالی😂

امروز رفتم مدرسه ام تا ی سری کار عقب مونده رو انجام بدم برای دیپلمم. دیدم کلی نوجوون با والدینشون اومدن برای ثبت نام. چنتا مادر نگران! ازم پرسیدن که اینجا درس میخونم و سوال پرسیدن از کادر و... یاد سه سال پیش افتادم. 
وقتی کل نهمم وقتی کسی اسم انتخاب رشته میورد تا مدتها پریشون بودم. قشنگ یادمه چقدر مضطرب بودم و اعتقاد داشتم خیلی زوده برای تصمیم گرفتن. البته تاثیر اطرافیانم بود. کلاس هشتم که بودم عاشق معماری شدم. هی گشتم دنبال اطلاعات و من ادمی هستم که برای انجام دادن هر کاری باید کلییی تحقیق کنم و کلا عسل قضیه رو دربیارم😬خلاصه چشمم که به هزینه های ترسناکش افتاد بی خیال شدم و بعد چند هفته کاملا از ذهنم رفت. بعد قول دادم که برم فنی حرفه ای و ی رشته بهتر بخونم. بعدش ناگهانی به ریاضی علاقه مند شدم و داستان پروفسور مریم میرزاخانی خیلی روم تاثیر گذاشته بود و تصمیم داشتم برم ریاضی بخونم. بعدش یهو از هر رشته ای حالم بد میشد انگار نسبت بهشون ویار پیدا کرده بودم😂خلاصه این قصه سر دراز داشت ولی در اخر گفتم هر چه باد اباد و اصلا میرم دنبال علاقم و گور بابای اینده و حرف مردم و پول و دشواری و کنکور(بچه ها من واقعا ترس کنکور داشتم) علاقه مهمه. بلخره چسبیدم به مامانم با شجاعت و اضطراب زیاد رفتم همین مدرسه و با بازویی که از درد واکسن داشت کنده میشد پرونده دادم و گفتم انسانی میخوام وسلام. قیافه فامیلا دیدنی بود. خیلیا هم میگفتن مگه قحطی بود که رفتی عربی و ادبیات بخونی؟ در برابرشون لبخند میزدم و هیچی نمیگفتم. این سه سال واقعا شاد بودم و لذت میبردم از رشتم. من عاشق تمام سختی های این رشته بودم. من عاشق تحلیل شعر ها و پرسیدن سوالات منطقی از بقیه بودم. خلاصه که خوشحالم که درست انتخاب کردم. 😊
این رو مخصوصا برای ورودی های دهم و مادرهای نگرانشون نوشتم. میدونم سخته، میدونم گیجید، میدونم چقدر عجیبه که یهو باید برای ایندت تصمیم بگیری و این تصمیمت خیلی چیز هارو تغییر میده. ولی نگران نباش میگذره... میگذره و نمیمونه. همیشه همین بوده و خواهد بود. فقط برو دنبال چیزی که دوست داری چون بهترین مدرسه دنیا هم نمیتونه کسی که درسشو دوست نداره رو راضی و خوشحال نگه داره. 
باز من نطقام شروع شد. خدافظظ