مینویسم شاید اروم شم

فک کنم اخلاقم بد بود خیلی باهم دعوا میکردیم جوری که دوستام اعصابشون خورد شده بود یه روز قهر فرداش آشتی 

میگفتن دیگه درموردش نگو

من هیچ تجربه ای نداشتم نمیدونستم مثلا طرف میخاست سو استفاده کنه یا دوستم داره 

اون خیلی حساس بودم منم خیلی بیخیال 

مثلا اولین قهر جدی‌مون سر این بود که پیام داده بود ۶ ساعت جوابش ندادم دیده بودم اما حوصلش نداشتم 

توی رابطه من خیلی دوسش نداشتم ینی تایپم نبود

اونی که همیشه ارزو داشتم ظاهری 

زشت نبودا ولی من از یه تایپ خاصی خوشم نیومد

هیکلی ولی خوب بود 

خلاصه همش میگفت تو دوستم نداری نمیدونم چرا دوستش نداشتم ولی مثل چی وابسته بودم

نمیدونم چه جوری میشه 

وقتی بود دوسش نداشتم یا همش مقاومت میکردم ازش فرار میکردم 

وقتی میرفت دیونه میشدم گریه گریه اصلا انگار تو دنیا دیکه میرفتم هر سری خودم میرفتم منت کشی برگرده 

میگفت خسته شدم تو درست نمیشی 

من بلد نبودم یبار رفتم از جمله های یه دوستم که از این قربون صدقه ایا بود ملی کپی کردم تو کلیپ بردم

ما تو خانوادمون زیاد محبت کلامی نمیکنیم من اصلا بلد نبودم محبت کنم اونم هنش میکفت تو دوستم نداری

سه ماه اینجوری گذشت وقتی فکر میکنم اصلا یادم نمیاد 

یه سری چیزای محو این که ساعت ها بحث میکردیم 

‌هی جمله های قبل چت ریپلای میکرد 

و هی تموم نمیشد و میگفت خدافظ میرفت 

یادمه میرفتم حموم گریه میکردم که قرمزی چشام بگم از حمومه چندبار مجبور شدم بگم با دوستای دخترم دعوا مردم

یادمه برای پیدا کردن یه جعبه برای کادو ولنتاین یه روز که پریود بودم رفتم تا بازار 

انقد کشتم یه باکس خوب پیدا کنم

یادمه کل موجودی کارتم تموم شد

یادمه یبار تو دعوا گفت یه.     ارزون خریدی 

اما خارجی بود مارک بودم یادم افتاد چه جوری خانوادم پیچوندم کله صبح زفتم بازار فقط برای جعبش 

بعد اون در عوض قبلش کلی تعریف میکرد چی خریده یه سری چیزای فیک بود ولی هیچ وقت نزدم تو سرش 

یه شری اخلاقی اینجوریش اذیتم میکرد

درسته دوست پسر نداشتم اما تو همون حین با چنتا پسر دوست معمولی شدم چون از رفتار رلم ازشون میپرسیدم میدیدم چه جوری خرج میکنن 

نمیزارن من خرج کنم 

من قبول دارم بلد نیستم محبت کنم و این خوب نیست اما اونم یه سری اخلاقای بد داشت 

شاید زشت بود که من خوراکی برای خودم میبردم برای اون نمیبردم از بلد نبودنم ولی اونم شروع مرد بهم گفت خسیس یه حوری که انگار وظیفه منه خرج کنم 

خب تو ذهن من این جوری بود که پسرا برای دخترا خرج میکنن خوراکی میخرن

خلاصه صد بار بحث کردیم و صد بار گریه کردم و صد دوست شدیم و صد بار اکه تقصیر اون بود بدون اینکه معذرت خواهی کنه پذیرفتنش و اخر تموم شد 

خطا از من بود ولی به نظرم قابل بخشیدن بود خیانت که نکرده بودم 

اونم انگار دنبال فرصت کلا رفت 

بعضی وقتا که با غریبه ها حرف میزنم میگن تو دلت برای رل زدن تنگ شده نه اون ادم 

شاید درست میگن 

امیدوارم یه ادم بهتر سر راهم قرار بگیره این روزا 

شاید یه روز برگشتم این تاپیکم بعد چند سال خوندم و اون موقع با یه ادم خوب تو رابطه عاشقانه بودم 

گاهی دلم تنگ میشه گاهی در حد مرگ 

اکه بلاکم نمیکرد شاید اینجوری نمیشدم اگه میدونستم هنوز دوست معمولی هستیم 

اما خب امتحان کردیم نشد 

بعد اینم نمیشه 

ختی اگه برگردیم بهم نمیشه 

مثل دوتا قطب هم سان که هم دفع میکنن

هر چقدر سعی میکردیم دعوا نکنیم نمیشد 

اشکال نداره من یه تجربه کردم همیشه دوست داشتم تجربه کنم

حتی شاید کات کردنو میخواست ببینم یعنی چی وقتی ادما میگن کات کردم نمیتونم برم تو رابطه جدید فعلا