یع روز، یع جایی، پدر و مادری با هم ب مشکل میخورن
و مادر یا پدر ب فرزندش میگه:
اگه من تو این ازدواج موندم، فقط بخاطر شماست..
نیت پنهان در این جمله اینه ک والد اینجا خواسته بگه ک من چقدر دوست دارم و چقدر ارزشمندی برام.
ولی از چشمان این بچه، این گزاره رو ارزیابی کنید؛ با گوش های این کودک بشنوید
این ک این پدر یا مادر عمری در زندانی در اسارته بخاطر وجود منه که اگه من نبودم اون میتونست زندگی بهتری داشته باشه!
شاید با همین یع جمله، برای تمام عمر توانایی لذت بردن رو در فرزندمون میکشیم
هر وقت اختلاف یا مشکلی در این خانواده پیش بیاد این بچه احساس عذاب وجدان میکنه و هر وقت هم ک داره از چیزی لذت می‌بره احساس عذاب وجدان میکنه، چون فکر میکنه این لذت حاصل اون رنج و سرکوب و اسارتیه که عزیزترین آدماش کشیدن.
می‌بینید چقدر ب طرز عجیبی میتونه یک عمر زندگی یع آدم رو یع جمله نابود کنه؟!
کلمات خیلی قدرتمندن و من فکر میکنم تو جامعه ای هستیم ک به طرز بدی در جهت شرمگین کردن آدمها، چه تو مدرسه، چه خانواده و جامعه، از این کلمات بی رحمانه استفاده میکنیم!
(سخنان دکتر مجتبی شکوری، که با شنیدنشون فهمیدم چرا هیچوقت نتونستم اونطور ک باید شاد باشم، برقصم و از زندگیم لذت ببرم!
تو تک تک حرفا و رفتارایی ک با بچه هاتون دارین دقت کنین عزیزان. برین مشاوره، کارگاه تربیت فرزند شرکت کنین، اطلاعات و اگاهیتون رو ببرین بالا.. و لطفا بخاطر یع حرف تمام خوشی هایی ک بچه تون میتونه تو زندگیش تجربه کنه رو ازش نگیرین!)