خب به درک بزار بگه مگه چیکارکردی بخاطر مشکلاتت هست اذیتی اینطوری بهم ریختی محل نزار
هستیمم بگو ابجی
چندسالته عزیزم
والا نگفتی درست
اسی جانم کارا رو بسپار به خدا
کار با گوشی رو یاد بگیر به هر کسیم دل نبند مراقب باش سعی کن مستقل باشی
طفلی مامانم شاید افسردست
لایک کنی میام می خونم
جوری شدم که حتی در جواب احوالپرسی نمیدونستم باید چی بگم زبونم قفل میشد حتی از حق خودم بلد نبودم دفاع کنم همیشه بقیه میگفتن تو خیلی ساده ای و به درد این دنیا نمیخورب
داداشم رو هرچیزی منت میذاشت سرم. و وقتی فهمید بااین پسرم حتی میرفت به پسره پیام میداد که مزاحم این دختر نشو وگرنه خودت میدونی و خودت. و من یه دختر 27ساله م که تازه میخواست مستقل بشه با کارش و نگران حرفای همکارا بود
من دیگه بریدم از شک بی جای خونوادم. مطمئن بودم راه خودمو میرم و میام و انقداعتماد به نفسم ضعیف بود که نمیتونستم جایی تنها برم. انقد اذیتم کردن که اعتصاب غذا گرفتم و بستری هم شدم و باز مامان انگار نه انگار دخترش مریضه و فقط خودشو میدید و داداشمومیپرستید. داداشم حتی منو میزد و کبود میشد پام و بقیه دادشام میگفتن اگه راست میگی کجا پات کبود شده و قلبمو میشکستن
