فکر کنم به خاطر اینه که همیشه یا درگیر قبلا هاییم یا بعدا ها. هیچ وقت به الان فکر نمیکنیم.
مثلا میگیم خدا کنه زودتر دانشگاهم رو تموم کنم از شر خوابگاه راحت شم (بعدا). وقتی که تموم شه، باز دلمون واسه زندگی خوابگاهی تنگ میشه (قبلا)
و نمیدونم چه راه حلی براش وجود داره💔