باوجود پسر کوچیکم, حس می کنم خیلی زندگیم یکنواخت و تکراری شده, همسرم 13ساعت شبانه روز خونه نیست, یه روز تعطیل مثل امروزکه عید, لالا کرده, خروپفش هواس. صبح قرار بود بریم خونه مامانم, غرغرکردکه چرا صبح قرارگذاشتی می خوام بخوابم, دایم ورد زبونش اینه که خسته ام. نه حرفی.........چی کارکنم
خودت با خودت حال کن..برو کلاس هایی که دوس داری برو بیرون بگرد برو خرید برو خونه ی دوستات..این همه کار هست عزیزم
خیلی دوست دارم عزیزم , اما خب می خوام همسرم هم یه تکونی بخودش بده, حوصله منو سر برده, همش تلویزیون, خواب, تلویزیون, خواب, واسه خالی نبودن عریضه یه شب در هفته خونه مامانا
منم مثل تو بی نهایت خسته شدم .تازه شوهر من وقتی هایی هم که بیداره بد زبونی وبد اخلا قی می کنه.اخه تنهایی کجا برم .سبک میشم.تازه وقتی هم که برم یه حرکت های زشتی می کنه.انگار بهش بدهکارم
همسر من هم اینجوری بود بعد فهمیدم که هر چی من بهش بگم بدتره اتوماتیک
دیگه از وقتی میرم اینور اونور کلاس و اصلا به روم نمیارم که چی کار می کنه اصلا نمی خوابه و خیلی خوش اخلاق شده
شاید همسرت به توجه ات بیشتر نیاز داره حتما یه جای کار می لنگه ببین کجاست
یه مدتی بی تفاوت باش
به این حالت همسره می گن مقاومت روانی
دیگه از وقتی میرم اینور اونور کلاس و اصلا به روم نمیارم که چی کار می کنه اصلا نمی خوابه و خیلی خوش اخلاق شده
شاید همسرت به توجه ات بیشتر نیاز داره حتما یه جای کار می لنگه ببین کجاست
یه مدتی بی تفاوت باش
به این حالت همسره می گن مقاومت روانی
غصه نخور عزیزم.اکثر زنها این مشکل رو دارن.قبل"همش در فکر اصلاح شوشو بودم.ولی بعدبا خواندن کتابهای باربارا به این نتیجه رسیدم که نباید به فکر اصلاحش باشم زمان من بیشتر ارزش داره.درسته هنوزم بعضی وقتا دلم می گیره مخصوصا"ما که از همه خانواده دوریم.وخیلی تنهام اما خودم رو به بیرون از خونه سوق می دم.خدا رو شکر امروز رفته سر کار.خیلی خوب شد.خونه که می مونه همه چیز بهم می خوره.
به نظر منم زیاد به امید اصلاح شوشو نباش.وقت تلف کردنه! مردا دنیای خودشونو دارن و مثل ما فکر نمیکنن. واسه خودت تنهایی برنامه بریز.برو دنبال علایقت. نمیشه همش بخوای به امید شوشو بشینی.
دقیقا نرگس جون, وقتی خونه س, سرهمین موضوعا دعوامون می شه. لحظه شماری می کنم زودتر بره از خونه بیرون.
شکوفه جون, قبول دارم یکمی بعدازبدنیااومدن پسرم بهونه گیر شدم, نه تفریحی نه حرفی
شکوفه جون, قبول دارم یکمی بعدازبدنیااومدن پسرم بهونه گیر شدم, نه تفریحی نه حرفی
بهش می گم ماکه نه مسافرتی می ریم, نه جایی, حالا یه روزم که می خوام با خواهرام باشم بازم می گی می خوام بخوابم, نیم ساعت پیش بیدارشده, تازه ناهار خوردیم, آخه اینم میشه کار. روزاییکه نیست صبح پسرمو برمی دارم می رم خونه مامان , شب قبل از اومدنش میام خونه, بازم غرمی زنه که خسته میشی کمرت درد می کنه بچه سنگینو برمی داری(البته اینارو واسه خودم می گه) اما من چیکار کنم خودش که دیر میاد وحوصله رفتنم نداره
شوهر منم فقط جمعه ها خونست بقیه روزها هم از سر کار که میاد خوابه . منم دیگه عادت کردم چون کاری
نمیتونم بکنم
من خانه دارم و دچار همین یک نواختی شدم البته میخوام برم کلاس رقص کسی با من نمیاد :دی
چه فکرخوبی مامانی, اما من با این وروجکم نمی تونم هیچ کاری بکنم. روزا که همسرم نیست یه مدت با پسرم می رفتم بیرون, پارک , خرید , واسه همین بغل کردناش کمر درد شدم, کالسکه شم نمیشینه, حالا توی خونه زندونی شدم
به نظر میاد همگی متاهلین، من مجردم ولی یه وقتایی حس میکنم خیلی زندگیم یکنواخت شده، خیلیم مشغولم و وقتم رو پر میکنم با یه چیزی، ولی انگیزه ی خاصی ندارم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
43 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
56 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز