اخه اینجوریم دائم شاهد جنگ و دعوا و تحقیر شدن منه روحش اسیب میبیته و خود من هم ب شدت هز لحاظ روحی اسیب دیدم چون همسرم کلی مشکل روانی داره ک تاپیک هام موجوده
بچم ذره ای اعتماد ب نفس نداره و ترسوعه و هر حرفی بهش بگی سریع بی چون و چرا انجام میده نمیپرسه چرا باید اینکار بکنم یا نمیگه ک نه نمیکنم چون میترسه دعوا بشه
طبیعیه خواستش اما هیچوقت سیر نمیشه. میبرمش مثلا خونه عموش با بچه ها بازی کنه صبح ببرمش تاااا آخرین بچه نره خونشون با من برنمیگرده خونه ینی تا آخر شب باشه هم باید بمونه یا باید بچه ها رو با خودش بیاره در صورتی ک دختر هم سنش مامانش میگه بریم خونه هیچی نمیگه و میره حتی اون کمتر از دختر من با بچه ها در حال بازیه.
دختر من بهشون باج نمیده اونا وقتی دختر من چیزی داشته باشه دنبالشن
من دوس دارم همه جوره دخترمو بخوان ولی اینجوری نیس. از بس دنبال بازیه از بس میخواد بقیه باش بازی کنن. میشنوم وقتی دارن بازی میکنن دخترم مثلا وسایل خودشه میخواد بازی کنه بش میگن بم بده وگرن بات بازی نمیکنم وگرن بات دوس نمیشم وگرن میرم خونمون..بعد همون دختر اگه همچین حرفی بش بزنی ک بات بازی نمیکنم میگه نکن میگه برو. من دوس دارم دخترم غرور داشته باشه براش مهم نباشه بقیه باش دوستن یان. اگه اینجوری بمونه تو مدرسه اذیت میشه
تورو خدا یه راهکار بدین من درستش کنم دخترمو
سلام در خواست دادم میشه قبول کنی یک سوال دارم
پسر پنج سالم نمیتونه با همسن وسالهای خودش(کلا از بچه یکساله تا سن خودش) ارتباط برقرار کنه و دوست داره اون محیط رو ترک کنه مثلاپارک اصلا نمیره میبریمش باید برگردیم بدون اینکه بازی کنه میگه بچه ها اینجان دوسشون ندارم،درحالی ک با بچه های بزرگتر از خودش حتی ادمهای بزرگ ،خیلی خوب ارتباط میگیره و باهاشون گرم میگیره
