خیلی این کار رو انجام میدم
کلا من اینجوری هستم که از اول هم به پسرم شخصیت میدادم ولی پسرم جدیدا دیگه خیلی توقعش رفته بالا
مدام خودش رو با پدرش مقایسه می کنه که چرا با اون تلفنی زیاد صحبت می کنی با من نه. یکی نیست بهش بگه اخه ما همش با همیم
یا میگه چرا برای بابا چایی میریزی میشینید با هم می خورید بهش میگم آخا تو سنت کمه یه چایی بیشتر برات ضرر داره ولی خب مدام غر میزنه
میگه چرا شبا پیش بابا می خوابی ولی پیش من نه
کلی هم بهش توضیح میدما ولی قانع نمیشه
خیلی با محبته خیلی عاشقشم خیلی به فکرمه ولی چند وقته این بلوغ فکریش اذیتم می کنه
عین دختر من بخدا ظرف میشست همه چربیا رو ظرفا بود بعد من حامله شدم مجبور بود بشوره یکم راه افتاد ولی الانم شستن ظرفاش بدلم نمیشینه ظرفشویی که آخر شستنش بلید بیای و ببینی پر کف تمیزی باید تو ذاتت باشه هر چی یلد بگیری یاد نمیگیرن دخترای الان
کاملا میدونه
چند باری ازم پرسید که بچه ها چه جوری به وجود میان یا معنی بعضی کلمات
منم خیلی سربسته بهش توضیح میدادم که هم دروغ نباشه هم وارد جزئیات نشده باشم
تا اینکه حدود یکی دو ماه پیش بود دیدم خیلی کلافست و انگار می خواد حرفی بزنه، تپش قلب گرفته بود و دستاش میلرزید
می گفت می خوام باهات حرف بزنم اما روم نمیشه. بهش گفتم من مامانتم من تو رو به دنیا آوردم هر مشکل و سوالی داشتی باید به من بگی تا راهنماییت کنم
گفت می خوام راجع به یه چیزی حرف بزنم که خیلی زشته خودت میدونی چیه؟ گفتم نه بیشتر توضیح بده
گفت راجع به روابط زن و مرد گفتم خب سوالی داری بپرس
بقیش رو میترسم بگم تعلیق بشم
دخترم تقریبا ده سالشه بدتر از دخترته
باهاش رفیق باش بامهربونی بگو لجبازن
من یه بار واسه دخترم توضیح دادم ک زن و شوهر از هرکسی ب هم نزدیک تر و محرم ترن و یه سری صحبتا ازین قبیل
البته پسر شما هم یکی دوسال دیگه کلا میره با دوستاش و متاسفانه والدین کمرنگ میشن
دخترم امسال هفتمه کلا تغییر کرده
