منم از اینا بودم که تو مدرسه هیچ دوستی نداشتم البته خودم خیلی درونگرا و مغرور بودم
زمان ما رفیق شدن خیلی اسون بود بچگی
همه با بغل دستیاشون رفیق بودن
یا مثلا میرفتیم میگفتیم: دخترخانوم میشه باهام دوس شی؟ اونم میگف باشه
خیلی دوران قشنگی بود
بچه های این دوره زمونه رو نمیشناسم
شاید مغرور تر شدن
پسرم میترسه از دوست شدن با بچه ها. تابستون بچه ها بیرون فوتبال بازی میکردن اونم از پنجره نگاشون میکرد منم میگفتم برو باهاشون بازی کن میگفت نه. اگه نخوان با من دوست شن چی؟! حتی میترسید منم بهشون بگم اونا بگن نه
منم حرفشو گوش ندادم یکی از بچه ها که از همه بزرگتر بود صداش کردم بهش گفتم الان میاد پیشتون اونم بازی بدید اونم گفت باشه.. بعد اون همه ش می امدن زنگ خونمون میزدن بیا با ما بازی کن..
خیلی پسر خوبیه اصلا بچه هارو اذیت نمیکنه واسه این دقت دادم همه بچه ها دوست دارن باهاش دوست بشن فقط مشکلش اینه نمیتونه خودش پیش قدم بشه واسه دوست شدن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
40 ثانیه پیش
43 ثانیه پیش
45 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز