دورهمی دوستان قدیمی (+جدیدیااااااا)

من قبل تر جواب دادم اگه به کارتون میاد من در طول سال وام رسالت زیاد میگیرم هموشو امتحان کردم

من قبل تر جواب دادم اگه به کارتون میاد من در طول سال وام رسالت زیاد میگیرم هموشو امتحان کردم

سلام فدات بشم 

پسرم دندونش بود خداروشکر یکم زده بیرون دردش کمتر شده 

ولی اشتها نداره 

خیلی لاغر شده😥

خودمم شکر خوبم 

خودت چخبرا ؟؟دخترت خوبه 

دقیقاااا رفتن یا موندن🤔🤔

تو سن بیست سالگی رفته بودیم اره خوب بود ولی الان حتی تو بگووو ۳٠سالگی باز دیره.... ۱٠سال خیلی ساله میشه خیلی کارها کرد. 

اصلا زبانمون هم فول باشه اوکی ولی آیا شرایط زندگی که میتونیم اینجا داشته باشیم با رفتن از ایران شرایط زتدگیمون حتی ۳٠درصد بهتر خواهد اونجا. 

واقعااااا ذهنم درگیره از دیشب و چه چیزهاااا فکر نکرده بهش😅😅😅

ساعت ۶صبح ذیگه خوابم نبرد و شروع کردم غذا درست کردن😐😐😐 و الان چند ساعته بیکارم😅😅عجب است عجب

عزیزم خدا کمک حالش باشه طفلی این دندون چیه بچه ها رو اذیت میکنه😔

براش غذای آبکی درست کن و نرم شاید بخوره یه ذره. 

لیموشیرین خنک بده بهش چبزهای خنک که اون دردش کم کنه. 

سلطان وام رسالت سلام بر تو 😅

ما هم خدا رو شکر خوبیم میگذرونیم زندگی رو.🥰😍

مرسی عزیزم 

هرچی درست کنم نمیخوره 

خداروشکر گلم🌻

محی ببین چه دوست داره اونو کنار غذاش بده. 

مثلا اگه خیار دوست داره با تمام غذاهاش خیار هم براش خورد کن بده.... چند قاشق غذا خیار هم بخوره یا سالاد ترشی حتی پیاز😅هر چی که دوست داره همون همراه غذا بده

نازی جانم ببین همه چیز برمی گرده به جهان بینی شخصی خودت و بعد هم همسرت.

شک ندارم تو دختر قوی و مستقلی هستی ولی به نظر دلبستگی هایی به وطن و ریشه ات داری که خب کاملا طبیعیه و ارزشمنده.

بخوام برات بگم هزار تا بعد داره، من الان دو سال تمامه همه این سوالارو از خودم پرسیدم و جواب دادم.

در باب اقتصاد... باید ببینی کجای دنیا مد نظرته، کشورای سوسیال مبلغ مالیاتشون بالاتره و سعی می کنن رفاه اجتماعی رو بالا نگه دارن و کل جامعه رو با هم بالا ببرن. که خب خوبی ها و بدی های خودش رو داره. تو اروپا که شاخص رفاه و کیفیت زندگی بالاست یه علت همینه. شما بسته به درآمدت ممکنه تا ۵۰ درصد حقوقت رو مالیات بدی. امااا آغوش جامعه برای مراقبت از تو و فرزندت بازه. الان دوستم تو سوئد دخترش رو مهد می ذاره. شهریه مهد کودک ماهانه ۱ درصد از حقوق والدینه. اینجوری همه می تونن بچشون رو مهد با شرایط برابر بذارن و اونی که درآمدش بیشتره هزینه قشر ضعیف تر رو تقبل می کنه. برای دانشجو ها هم که مهد بچه ها رایگانه کلا که بتونن روی درسشون تمرکز کنن و نگران نباشن.

خب این برای آدمی مثل من که از نظر خواسته های مالی بلند پرواز نیست و یه خونه و ماشین معقول با یه خانواده می خواد بی نظیره.

اما تو کشورای لیبرال مثل آمریکا و کانادا اجتماع اولویت دومه و فردیت آدم ها مهم تره. یعنی مالیات براساس محدوده و شهرها تعیین میشه مثلا ایالت سسکچوان تو کانادا که کمتر مردم می رن و زندگی دشوار تره نرخ مالیاتش کمتر از ونکووره.

اینجا سرمایه دار شدن و زندگی خفن داشتن راحت تره.

بی شباهت به ایران خودمون هم نیست.

حالا بحث های غیرمالی... من دنبال زندگی ای برای خودم و خانواده ام هستم که تنش داخلش حداقل باشه

ارزش جون آدم ها واقعا در نظر گرفته بشه... مثلا ما تو بحث ایمنی تو کشورهای توسعه یافته برای جون و روح آدم ها یک ارزش مالی برمبنای حالا موضوع که می تونه آسیب روحی ناشی از تصادف یا میزان هزینه در مبنای زمان صرف شده در ترافیک باشه داریم.

اما تو کشورهای در حالت توسعه، تا پیش از وقوع حادثه یعنی منجر به فوت شدن یا زخمی شدن ارزشی وجود نداره. برای خسارت های روحی هیچ معیاری نیست.

منظورم تو اینجا پول نیست... منظورم میزان ارزشیه که بهت به عنوان یک انسان داده میشه.

در مورد زبان.... الان اختلاط نژادها و مهاجرهای زیاد تو دنیا مسیر رو خیلی باز کرده... و اکثر افراد رو به افراد مهاجر آغوش باز دارن 

منکر تفاوت های فرهنگی نمی شم... اما مثلا دوستام چون مهاجر بودن و برای کریسمس تنها بودن خانواده همکلاسی هاشون یا همسایه هاشون ازشون دعوت کردن که با اون ها وقت بگذرونن

و این یعنی همدلی

حتی اگه کاملا هم زبون نباشیم.

در باب ارزش زن... باهات موافق نیستم

اینجا شاید محدودیت ها الان نسبت به قبل کمتر شده باشه اما حس امنیت وجود نداره

حتما شنیدی که حس امینت از خود امنیت مهم تره.

بارها شده وقتی این گشت هارو تو پیاده رو می بینم دچار استرس بشم... نه من بلکه مادر چادری ام هم همین حس رو داره.

مهم نیست باهات کاری داشته باشن یا نه... وجود و حضور اون ها مخل احساس امنیته، برخلاف اکثر جاهای دنیا که وقتی پلیس هست یعنی اوضاع تحت کنترله و قرار نیست کسی آسیب ببینه!!

خیلی مباحث  هم هست که خب خودت واقفی اینجا نمیشه بحثش رو باز کنم. چون می ترکم و تاپیک ممکنه به مشکل بربخوره.

اما هر جایی بدی های خودش رو داره... عدم احساس تعلق به کشور جدید

گرفتاری های زبان

اینکه باید همه روند ها و کارهای ساده مثل دفع زباله رو مثل یه بچه ۵ ساله از اول یاد بگیری و تو مسیرش ممکنه خیلی ناامید بشی از خودت.

اینکه مثلا تو سوئد چیزی تحت عنوان بیمه و حقوق زوج یا زوجه فوت شده نداریم و هرکس فقط تا زمانی حقوق بازنشستگی میگیره که زنده هست ( در مورد فرزند زیر سن قانونی فرد فوت شده اوضاع فرق داره و دولت هزینه هاش رو در قالب دیگه ای میده)

اینجوریه که مشارکت زنان رو بالا نگه داشتن و همه کار می کنن و جامعه پویاست ( حس کردم این مورد ممکنه برات خوشایند نباشه).

سیستم درمان متفاوت از اینجا

گرفتاری های گرفتن اقامت دائم و بعد هم شهروندی

و هزار تا چیز دیگه که باید با علم بهش بری تا تو ذوقت نخوره.

به نظرم آشفتگی ذهنت کاملا طبیعیه، بشین در مورد کشورها تحقیق کن

قوانینش رو بخون و با افکار خودت تطبیق بده

در نهایت مهاجرت کردن یا نکردن رو نمیشه به هیچ کسی تجویز کرد و فقط و فقط خودتی که می تونی تصمیم بگیری.

سلام دیفن قشنگم تبریک میگم دخترم؛ خیلی مبارک باشه عزیزم😘😘

عاشق سس هم قرمز هم سفید 

هرغذایی ک باشه سسم میزارم شاید ی زره بخوره 

سس رو میخوره غذا رو نه😁

وای امیدوار جون دلمو آب کردی😍😍

دیروز یه جایی خوندم که الانم تکون می خوره اما چون خیلی کوچیکه من نمی تونم حسش کنم😭♥️

به روی چشمم♥️♥️ 

فقط شما مواظب باشین چون آدرس یکیه و فقط پلاک فرق داره یه وقت خط رو خط نشه😆🙈