سلام
ببخشید درنا جان من وسط بحث میام .
بچه با بچه متفاوته.
من وهمسرم چون از زیر صفر شروع کردیم.
باحقوق کم .
همسرم که تا چهارسال حتی کار ثابت هم نداشت .
کلا الان دخترم چیزی بخریم خیلی تعجب می کنه وبسیار تشکر می کنه
جوری ذوق می کنه که آدم میمونه.
مثلا یه حلقه ی هولاپ براش باباش خرید هی میگفت مامان امروز روز خیلی قشنگی بود باورم نمیشه که برام خریدین و خیلی ذوقش رو داشت.
بعد دوسه روز پیش ساعت رو عوض کردیم هی میگفت مامان باورم نمیشه ساعت به این قشنگی خریدی
آخ جون چه خوشگله خیلی دوسش دارم هی میگفت باورم نمیشه آخه شما پول نداشتین.
یا مثلا جوراب برای یلداش پوشیده بود البته مادرم قبلا داده بود هی به به و چه چه.
الان می بینم ما چقدر ...دور از جون محرومیم.
حقوق همسرم پول کتونی بچه ی فلانیه که تازه اون ناراضیه..
البته سو برداشت نشه تا دنیا بوده همین بوده
من همسرم ده میگیره همونم ۸ تومن قسط داره.
باهمون دوتومن یا مثلا قرضی پول ناخواسته خرج میده.
البته گاهی منم از حقوقم خرج می کنم .
کلا براش لباسی میخرم به شدت ذوق داره .چون دیر به دیر می رسه انتظار میکشه براش
من بچه که بودم اصلا نمیدونستم پول چطور میاد چطور خرج میشه
پدرم به شدت دست ودلباز بود سوپرمارکت داشت کار کشاورزی گاهی گوسفند خریدو فروش می کرد
کلا بیشتر تو کار خرید و فروش بود
تا اینکه خودم رفتم سرکار.
از وقتی خودم رفتم سرکار خیلی حسابگر شدم .
اصلا شدم عکس تربیت خانوادگی.