این همه تفاوت بین تهران و اهواز رو که نه قبول ندارم
اره دیدم مثال های عینی ش رو ولی این شکل از رابطه رو قبول ندارم
ببین من نمیکم همههه باید ازدواج کنن برادر خودم ۵۰سالشه ازدواج نکرده
ولی اینکه یک نفرو دوست داشته باشی قبولش داشته باشی سالهااا با هم زندگی کنید تو همههه چیز شریک باشید ولی ازدواج نکنه رو نه عقل و منطق قبول داره نه عشق و احساس
اگه قبولش نداره پس چرا باهاشه و به قول شما پارتترش در همه چیزه
اگه داره چرا رابطه رو رسمی و قانونی نمیکنه
این رابطه ها آرامش و امنیت ازدواج رو دارن ؟؟تعهد و مسیولیت ای هم که نیس
دل همو زدن هم ول میکنن همو وتماممم
این وسط کسی آسیبی نمی بینه ؟
اگه بچع ای به وجود اومد چی؟؟احتمالش نیس؟؟
میگی محبت بی منت خانواده همیشه محفوظ می مونه برا بچه شون
آیا پدر و مادر همیشع هستن ؟که ما به امید محبتشون نه ازدواج رسمی کنیم نه بچه دار بشیم؟؟؟
برا پیری خدا بزرگه؟؟؟خدا که خیلی بزرگه ولی راهش هم نشونمون داده چیکار کنیم
یهووویی تو پیری همدم و غمخوار پیدا نمیکنیم که وقتی به موقش به فکر نبودیم
اصلا خیلی پیش میاد ادم ازدواج نکنه هااا
حالا یا شرایطش نبوده یا فرد دلخواه پیدا نشده
ولی اینکه من راحت بتونم با بهترین کیس ها ازدواج کنم ولی برای تنوع و اینکه نخام زیر بار مسئولیت زندگی برم
هر مدت با یکی باشم و بدون ازدواج زندگی کنم نه
گفتم بهت برادر من درسن ۵۰سالکی مجرده چون وسواس داره در انتخاب
دوتا دختر عموهای من هم سنشون بالا رفته و هرکدوم دارن مجردی زندگی میکنن ولی پارتنری که باهاش زندگی کنن هم ندارن
شما چرا فکر میکنی هرکس چیزی رو قبول نداره یا تک بعدی و متحجره (از نوع کلام معلومه که اینجوری فکر میکنی نگو نه😅)
یا ندیده
نه عزیزم دیدم ولی عواارض و تبعاتش رو هم دیدم
دوست من حدود ۱۰الی ۱۵سال هنینجوری زندگی کرد و الان اصلااااا خوشبخت نیس روحی روانی جسمی داغونه
حداقل برای دخترها چیزی جز ضرر نداره