من یه پسر 28 ماهه دارم. باردارم و ماه دیگه بچه دومم دنیا میاد .. اصلا نمیتونم زندگی با دوتا بچه رو تصور کنم... چجوریه؟؟ رسیدگی بهشون خیلی انرژی بره؟؟؟
نا امیدت نمیکنم تا دومی نوزاده مشکلی نیست فقط عذاب وجدان داری به اولی خوب نمیرسی ولی وقتی بزرگ شدن رسما دهن ادم و اسفالت میکنن نه دوستیشون معلومه نه دعواشون
سخت که هست ولی شیرینی های خودشو داره
عزیزم اوایلش یعنی تا دومی ۱ ساله بشه واقعا سخته اما کم کم که با هم بازی میکنن و سرشون با هم گرم میشهربهتر میشه
فقط تا میتونی به خودت سخت نگیر
من هم یه دختر ۴ ساله و یک پسر ۲ ساله دارم .اختلافشون ۲۵ ماهه
وووی هلاک میشی.من که پوکیدم.البته دوقلوعستن بچه ها من
من واقعا خسته میشم و مضاف بر اینکه هر چه قدر خونه رو جمع میکنه انگار باز هم بازار شامه
خیلی خوبه مخصوصا تا ز مانیکه دومی زیر یه ساله
باید بشیم ادمی در بست در اختیار اونها
حالا من وقتی زیر یک سال بود دیونه شدم دابم شیر میدادم و شب ها که بیدار روزها که گریه دخترم هم همش منو میخواست و سر بقل گرفتن کوچبکه بساطی داشتیم .خیلی بد بود برام .اما الان خیلی بهتر شده
باید حواست به اولی باشه چون یه وقت میبینی پوشک بچه رو عوض کرده ... لنگ بچه رو گرفته داره میکشه ازاینور اتاق به اونور اتاق لباس بچه عوض کرده
ولی اینم بگم شیرینی های خاص خودشو داره بخصوص کوچکه زبون میریزه وبزرگه به شیرین کاریه اون غش غش میخنده و محکم بوسش میکنه
تا میتونی الان کیف کن داری به جهنم نزدیک میشی.دقیقا از بیمارستان که بیای خونه شروع میشه
واااااااااااا یعنی چی به جهنم نزدیک میشی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز