عصبانی از کمک نکردن همسر

از اینکه همسری دارم که با دل و جون تو بچه داری کمک نمیکنه عصبانیم ولی جلوی دیگران چیزی در موردش نمیگم و ضایعش نمیکنم، البته گوش شنوایی ندارم هم بی تاثیر نیس  چون آدم خوبیه

جلوی همه ازش بد نمیگم که کمکم نیس ولی بیشتر تظاهر میکنم  درون خودم خیلی احساس تنهایی میکنم کلا بچه بدنیا آوردم که خودم بزرگ کنم بیشتر کاراش با خودمه 

اکثر اوقات سعی میکنم آروم باشم ولی یهو پکر میشم نمیدونم چه کنم، ای کاش اونقدری که مایه میزارم اونم میذاشت مگه کمک به نگهداری بچه فقط به عهده مادره خیلی احساس فرسودگی میکنم