سلام .من یه زن ۳۷ ساله ام ۱۰ ساله ازدواج کردم و یه پسر دارم. با همسرم سر مسایل فکری اخلاقی تفاهم نداریم. یعنی دیگه به مرحله پذیرش رسیدم. ایشون نسبت به امور خونه بی تفاوته.کلا از احاظ فکری تناسب نداریم. برای دوتا شهر مختلف و با فرهنگ مختلفیم. من از یه شهر بزرگ به یه شهر کوچیک رفتم .اینجا احساس تتهایی دارم. ولی امروز فهمیدم که من سر چیزای کوچیک خیلی عصبی میشم کلا پرخاش گر شدم. البته فقط داد میزنم و غر غر میکنم.ولی بچه رو هیچ وقت نمیزنم.فقط هی دارم حرص میخورم. امروز فهمیدم شاید به خاطر رابطه جنسی مسخره مون باشه.چون من تو این ده سال اصلا احساس لذت نکردم.ا وایل باز بهتر بود ولی دو سه سالیه که من اصلا لذت نمیبرم.بلکه اصلا تمایل ندارم.یعنی با هیچ کدوم از کارای شوهرم من لذت نمیبرم.انگار یه چوب بغلمه. وقتی بهم دست میزنه اصلا تحریک نمیشم.دیگه در حد وظیفه انجام میدم. ولی امروز فهمیدم علت این کار ها پرخاش و حرص من از همین رابطه بدمون هست.
دیگه نمیدونم چیکار کنم.کلا مثل یه آتشفشان خاموش شدم؟
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید