شک و بدبینی همسر

با سلام.من یک زن ۳۵ ساله ام.دو تا بچه دارم.با شوهرم همسن هستیم. ولی تفاوت فرهنگی و فکری داریم...ایشون بیشتر به فکر کار هستن.یه آدم بی خیال و بی مسئولیت که حتی خم نمیشه چیزی که جلوی پاشه رو برداره...کارها و امور خونه براش مهم نیست.از زندگی فقط پول و غذا رو نیاز یه زن میدونه.من ۱۰ ساله ازدواج کردم ولی میلیون ها بار پشیمون شدم.امشب هم دعوا کردیم..ایشون بد بین هستن‌‌ فکر میکنه همه پشت پنجره ایستادن و منو نگاه میکنن.پرده ها رو زود میره میبنده.در صورتی که من رعایت میکنم.اگه مانتو یا لباس بپوشم همیشه بدون اینکه ببینه میگه دکمه ت بازه. همیشه فکر میکنه منو دارن نگاه میکنن.من پوششم رو به خاطرش عوض کردم.یعنی خسته کننده شده.همیشه بدبین و شکاک هست.امشب مثل هزاران بار قبلی تصمیم به نابودی خودم گرفتم.برم خودمو از ساختمون پرت کنم. و تمام خونه و وسایل هارو بشکنم و خراب کنم. این فکر همیشه تو ذهنم هست. مدتی به خاطر این حرفها موهای سرم ریخت و یک سال و نیم طول کشید که دربیان دوباره.. اندازه  دستم سرم کچل شده بود. واقعا نمیدونم چه طور بهش بفهمونم.اینکه بی اعتماده اعصابمو خورد میکنه. اصلا زندگی برام رنگی نداره.. من به خاطر اون از یه شهربزرگ به یه شهرکوچیک اومدم. ولی میدونم که اشتباه کردم.فقط به خاطر بچه ها زندگی میکنم. اینم بگم که شوهرم قیافه نداره از لحاظ جنسی ضعیفه.. مرد تمیزی نیست. کلا چیز خاصی نیست ولی نمیدونم چرا با این تفاوت هامون من انتخابش کردم.....فقط این شک و بدبینی منو اذیت و پشیمون میکنه و نمیدونم چه کنم..ممنون میشم راهنمایی کنید