سلام وقت شما بخیر
موضوعی رو که اشاره فرمودید ،یک مشکل همه گیر است که اکثر والدین با کودکانشان دارند ،البته شاید بهتره بگم با پدر بزرگ و مادر بزرگ ها دارند .
اما اصلا جای نگرانی نیست، چون بچه ها به ذات جذب محبت میشوند و توجه زیاد رو دوست دارند.
اینکه میفرمائید نروید خانهی مادربزرگ احتمالا نشدنی است و قرار نیست شما کودکتان را از محبت پدربزرگ و مادر بزرگ اش محروم بفرمائید.
اما شاید بهتر باشه توقف های خود سلام وقت شما بخیر
موضوعی رو که اشاره فرمودید ،یک مشکل همه گیر است که اکثر والدین با کودکانشان دارند ،البته شاید بهتره بگم با پدر بزرگ و مادر بزرگ ها دارند .
اما اصلا جای نگرانی نیست، چون بچه ها به ذات جذب محبت میشوند و توجه زیاد رو دوست دارند.
اینکه میفرمائید نروید خانهی مادربزرگ احتمالا نشدنی است و قرار نیست شما کودکتان را از محبت پدربزرگ و مادر بزرگ اش محروم بفرمائید.
اما شاید بهتر باشه توقف های خود را تا جایی را تا جایی که امکان دارد کمتر از این کنید ، چون ۱ ماه خیلی زمان زیادی است میتواند تمام عادات کودک را بهم بریزد.
در ادامه شما آنچه را که میدانید درست است در تربیت کودکتان انجام دهید،ولی گمان نکنید که مادربزرگش میتواند خلل جدی در تربیتاش ایجاد کند. کودک یاد میگیرد که هر محیطی قوانین و اصول خودش را دارد.
اگر مادرتان با شما همکاری می کند ،نکاتی را در باب این توجه بیش از اندازه و اثرات سو آن در آینده بدهید؛ و سعی کنید رفتار جراتمند را تمرین نمایید( رفتار جراتمند بدین شکل است که مادرتان میگویید که میدونم خیلی دوستش داری و من بسیار از این موضوع خوشحال هستید ،اما این به نفعاش است که در همین سن هم با یکسری محدودیت روبرو شود )
چنانچه می بینید امکان دارد بدتر برخلاف خواسته شما عمل کند و اوضاع بدتر بشود ،این موضوع را رها کنید و خودتان را تبدیل به یک فرد دیکتاتور در مقابل خانوادهتان نکنید.
و بیشترین اصول را در خانه خود داشته باشید.
با سپاس
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید