از زندگی با شوهرم خستم

سلام. حدود سه سال ازدواج کردم با پسری که برخلاف خانواده ام انتخابش کردم مثلا دوستش داشتم،اون زمان فکر میکردم مرد ایده آلم هست اما به مرور زمان متوجه شدم اینطور نبود، از همون اول همیشه دعوا داشتیم اصلا حرف همو متوجه نمیشیم اون یه مرد خوش گذرون رفیق باز و بیخیال من یه دختر تو دار سخت گیر جدی و تنهایی بیشتر دوست دارم،تو این سه سال بخاطر نداشتن تمکن مالی چیز زیادی ازش درخواست نکردم حتی در یه اتاق با خانوادش زندگی کردم هر سال گفت سال بعد خونه میگیرم تا شد سه سال ولی هنوز اقدامی نکرده... انقد تو این سالها با حرفاش منو رنجانده که تمام عشقم بهش از بین رفته برای خوشحال کردنم هیچوقت تلاشی نکرد از وقتی ازدواج کردم احساس میکنم بی هدف شدم افسرده شدم دست به هرکاری خواستم بزنم بخاطر اعتقادات مسخره و نمادینش بهم اجازه نداد فرصت نداد خواستم رو پای خودم بایستم تا بتونم کارهایی که اون نتونست برام انجام بده خودم برای خودم انجام بدم اما اجازه نداد. منو از تمام چیزایی که دوست داشتم دور کرد از خانوادم از دوستام از تفریحاتم از ادامه تحصیل فقط خواست خانم خونش باشم.. شدم اما بازم قدرم ندونست بازم اذیتم میکنه خیلی خسته ام دلم میخواد برای همیشه از زندگیم خطش بزنم پاکش کنم اما کسی ندارم ازم حمایت کنه چون به زور و با خواست خودم ازدواج کردم از اینکه به خانوادم مطرح کنم میترسم خودم هم مستقل نیستم و به تنهایی نمیتونم از پسش بربیام خواهش میکنم راهنماییم کنید... خیلی وقته تو این زندگی خودم باختم بارها به خودکشی فکر کردم حتی به خودش هم گفتم اما اصلا جدی نگرفت... بهم محبت نمیکنه میگه تو عمل نشون میدم اما همونم انجام نمیده انقد بی عرضه ست که حتی تو این 3 سال نتونست برام یه خونه جدا اجاره کنه با اینکه هر بار التماسش کردم و کلی بحث کردیم... الانم یک ماه بخاطر بیماری مادرم اومدم پیش خانوادم ولی بهم اهمیت نمیده زنگ نمیزنه پیام نمیده زنگ میزنم جواب نمیده و حتی با عصبانیت بهم پیام داد کلی بدو بیراه بهم گفت... خیلی دلم شکسته بگین چیکار کنم؟