2794
logo

کلیـنـیـک
از ما بپرسید

کلینیک

از ما بپرسید
از ما بپرسید

کلینیک

  1.  کلینیک
  2.  پرسش ها
  3.  روانشناسی
  4.  تردید در طلاق با وجود داشتن یک فرزند

تردید در طلاق با وجود داشتن یک فرزند

نام ارسال کننده محرمانه می باشد 46 بازدید

سلام.من ۲۱ سالمه و شوهرم ۲۶ تو ۱۶سالگی ازدواج کردم و همسرمم ۲۰ سالشون بود از همون ابتدا که عقد کردیم مشکل داشتیم اما به خاطر علاقه زیاد من به ایشون اقدام به جدایی نکردیم ولی الان به شدت پشیمونم چون دیگه صبرم تموم شده ایشون جدیدا فحاشی و کتک کاری میکنن توهین میکنن به خانوادم و ماهانه هیچ پولی رو به عنوان نفقه یا پول تو جیبی به من نمیدن همیشه باید واسه خریدن یه تیک لباس که نیازمه کلی حرف بزنم تا راضی شه ایشون فقط برای من خسیسن واسه خودشون دست و دلبازن بارها دلیل کارهاشو پرسیدم میگه برام اهمیت نداری هیچ محبتی ام نمیکنه و میگه ازت بدم میاد یه وقتا بهانه میکنه که محبت نمیکنی اما من امتحان کردم بازم همینه دیگه خسته شدم از من یه آدم عصبی ساخته که حتی حوصله بچه ۱۱  ماهمم ندارم همشم میگه بیا طلاق بگیریم ما زندگیمون پایدار نیست اما تا من جدی میشم میگم باشه دیگه اهمیت نمیده حالا خسته شدم دلم می‌خواد از زندگیش برم اما دلم به حال دخترم میسوزه تردید دارم برای جدایی اما خوب واقعا شرایطم سخته زندگی با همچین آدمی تحملمو کم‌کرده خودشم میگ فقط به خاطر بچه داریم زندگی میکنیم میشه راهنماییم کنین چیکار کنم بدجور گیج شدم؟

اطلاعات تکمیلی

سن ۲۱ جنسیت زن شغل خانه دار
  • طلاق
  • تردید
    • پاسخ مشاور

    مشاور خانواده

    سلام خانم عزیز
    متوجه شرایطتان هستم که برایتان آزار دهنده شده است.
    بدانید که ممکن است مسیولیت های ازدواج برای هر دوی شما که کم سن و سال هستید زیادی سخت شده باشد اما لازم است بدانید که باید حساب شده تصمیم بگیرید و رفتار کنید.
    تصمیم به طلاق برای هر فرد مخصوصا فرد بچه دار بایستی زمانی جدی شود که ترک زندگی در کل از ماندن در آن بهتر باشد و فرد به مشکلات اقتصادی و روانی بدتری نیفتد . ضمن این که بعد از بچه دار شدن، مصلحت فرزند بایستی اولویت مهمی برای زندگی هر دو والد باشد.
    متاسفم که همسرتان چنین رفتارهایی نشان می دهند، البته نمی دانم شما چه نقشی در به وجود آوردن یا حفظ این رفتارها دارید، اما بی شک، حتما نقش دارید.
    پیدا کنید که با کدام رفتارهای شما، این حرکات همسرتان بیشتر می شود و آن ها را کم کنید.
    زیاد از حد چسبندگی به ایشان نشان ندهید که باعث پس زدنتان شود و احساس نیازمند بودن به شما القا کند.
    سعی کنید روحیه ی خودتان را با انجام حداقل یک کار مورد علاقه تان در روز سرپا نگه دارید مثل رقص، خواب کافی، خوراکی مورد علاقه، مطالعه ، فیلم و ...، این کار به شما کمک زیادی می کند
    به محض این که شرایط محیا شد، شروع به یادگرفتن یک مهارت هر چند ساده کنید که بتوانید از آن پولی هر چند کم در بیاورید، خیلی مهم است که احساس ضعف زیاد و نیاز مالی، دلیل ماندن شما در رابطه تان نباشد چون احساس نا امنی تان دست و بالتان را برای رفتار صحیح در رابطه می بندد و حس و حال رابطه تان را منفی می کند.
    سعی کنید حمایت خانواده ی خودتان را داشته باشید.
    از خودتان مراقبت کنید.

    تجربه شما

    اولین نفری باشید که نظر میدهید
    login captcha