2794

با سلام. من تا یازده سالگی تک فرزند بودم و تمام توجه خانواده روی من بود بعد از یازده سالگی برادرم به دنیا اومد و توجه هایی که بود رو من نصف شد همش فکر میکردم اون دشمنمه و حس حسادت داشتم الان من نوزده سالمه و اون هشت سالشه اما ما هنوزم با هم دعوا میکنیم و هم اون منو میزنه هم من اونو میزنم 

دست خودم نیست اصلا یک دفعه میزنمش و خودم پشیمون میشم وقتی گریه میکنه 

خیلی حرص میخورم و اذیتم میکنه

اما بعضی وقتا میگم خدایا مگه اون جز من کیو داره تو مدرسه هم نمیتونه دوست پیدا کنه مثل بچگیای خودمه تو خونه هم چون کلاس اوله همش دعواش میکنن که درسامو بنویسه بعضی وقتی میشینم گریه میکنم به خاطرش تو اما از یه طرف تو دعوا هامون اگه اون تقصیر باشه هم پدر و مادرم از اون طرف داری میکنن حتی اگه اون فحش بده بهم به خاطر همین اعصابم خورد میشه ازش

یه مدت گفتم حرف نزنم باهاش تا اعصابمو درست کنم میرفت مدرسه معلمش میگفت یه مدته همش استرسی شده همش حواسش پرته با همه دعوا میکنه معلمش گفت درست کن رفتارتو باهاش منم درست کردم رفتارمو اونم دیگه استرس نداشت

اما خب همیشه مشکل دارم که چجوری رفتار کنم

وقتی عصبیم میکنه دست خودم نیست یک دفعه میزنمش

اطلاعات تکمیلی

سن 19 جنسیت زن شغل پشت کنکوری وضعیت تاهل مجرد
پاسخ مشاور

مشاور کودک و نوجوان

سلام دوست عزیز 
خیلی عالی است که شما متوجه این خشم به خاطر فرزند دیگر شده اید. این خشم باید توسط والدین مدیریت می شده است اما حالا که این اتفاق نیفتاده بهتر است به یک روانشناس مراجعه فرمایید و روی مدیریت خشم خود کار کنید. این مدیریت خشم طولانی و زمان بر است. 
موفق باشید. 

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha