سلام وقت شما بخیر
خواهر عزیز و گرامی از اینکه نگران وضعیت خانواده خودتون هستید بسیار نکته خوبی است.
اما شرایطی که فرمودید نیاز به مداخلهی جدی دارد و گرنه هر روز اوضاع بدتر خواهد شد .
این گونه موارد نیاز به خانواده درمانی جدی دارد ،چون که یک نوجوان در این سن به خودش اجازه برخورد پرخاشگرانه داده است ،میتواند هر روز قدم هایش را رو به جلو بردارد.
اما در کنار این موضوع شما آرام آرام سعی کنید به عنوان خواهرش بهش نزدیکتر شوید و رابطه ی دوستانه ای رو در پیش بگیرید.
باید قدم در دنیای پرآشوب برادرتان بگذارید ، سعی کنید درکش کنید .
پیدا کنید چرا نمیتواند خشم خود را کنترل کند و همچنین چه چیزی به این حد او را عصبی میکند.
در ضمن بعد از ایجاد صمیمیت با او مهارتهای کنترل خشم را تمرین نمایید.
اما تا این رابطه خوب شکل نگیرد هیچ چیز عوض نخواهد شد.
امیدوارم موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید