احساس زندانی بودن و فکر و خیال مداوم

سلام مدتی است شبها بیخواب شدم و مدام فکرم مشغوله مشکل جدیدی در زندگی ندارم ولی خیلی فکر میکنم روزها هم حساس و دلتنگم در شهر غریبی زندگی میکنم بعد 27 سال سنم جدایی از خانوادمو تجربه کردم به دلیل وابستگی دختر دو سالم و اینکه همسرم بچه را نگه نمیداره باشگاه یا کار دیگه ای نمیتونم بکنم اینم بگم دخترم وابسته است و چند روزم رفتم ورزش ولی با بیقراری شدیدش برگشتم احساس گرفتاری و ناامیدی میکنم روزها در خونه میمونم و همسرم طلبکاره حتی با من بدرفتار چون دلتنگم و احساسمو درک نمیکنه اگه ناراحت باشم اونم زود از کوره در میره و تهدیدم میکنه برمیگردونمت شهرخودمون و کار میکنم بهتون سر میزنم.از خودخواهی و افکار بچگانش عصبی ام خودش دائم باشگاه و بیرونه و خوش میگذرونه به من میگه مثل زنای دیگه بشین خونه مادرمم بهم سر نمیزنه و بهانه میاره ولی میدونم از رفتار شوهرمه که نمیاد دخترم نمیزاره گوشی هم دستم بگیرم یا کتاب بخونم دوست دارم فرار کنم انگار زندانی ام ..احساس تنهایی عمیقی میکنم و دلم شکسته چجوری تحمل کنم این شرایطو ؟کمکم کنید