2794

سلام خسته نباشید من خانم ۲۲ ساله متاهل هستم و یک پسر ۱۵ ماهه دارم به انتخاب خود همسرم و با عشق عقد کردیم ولی خیانت های شوهرم از زمان عقد شروع شد تا الان که ۶ سال میگذره ب هیچ نحوی درست نشد احساس میکنم همسرم علاقه ای بهم نداره عشقش یه هوس بوده به همه خانواده هامون به فامیل گفته من میخوام همسرم ر وطلاق بدم خودش نمیره چندین بار منو ازخونه بیرون کرده من تو شهر غریبم ۳۰۰ کیلومتر از خانواده ام دورم متاسفانه پدرم هم معتاد به شیشه هستن و هواسی رو کاراشون ندارن که ب ایشون بگم چون گناه رو در من میبینه متاسفانه همسرم بیشتر در بارداری و زایمانم منو خیلی کتک زد و اذیت کرد میگفت بچه من نیست و اینو به همه گفت ولی من بازم سکوت کردم گفتم آزمایش بده اینم بگم من تو خونه زندانیم حتی حق ندارم درخونه رو باز کنم همه جا با شوهرم میرم ایشون باز به تازگی چندین دوست دختر دارن فکر کنم با یکی قول ازدواج خودشم مریض شده بهم میگه من اون همه خیانت کردم صددرصد تو هم میکنی بهم میگه گوشی مخفی داری سیم کارت داری خودفروشی میکنی وقتی من نیستم با مردها رابطه داری خودشم میدونه من اینکاره نیستم ولی میگه بهم میگه فاحشه فقط حرفش اینه اگ دوست پسرم نداشته باشی من روت اسم میذارم که فاحشه ای تا طلاقت بدم حتی تو کوچکترین بحثم میگه طلاق بگیر برو کسی نگفته بمون پسرتم ببر دیشب خیلی ناراحت بود با اینکه شب منو برد بیرون انگشتر طلا خرید شام خوردیم بیرون برای پسرمون لباس خریدیم اومدیم تا صبح بیدار بود که طلاق بگیر برو میگفت نگیری مجبورم بهت تهمت بزنم روت شکایت کنم تا بری اینم بگم من مهریه ام ۴۵۰ سکه هست و خونه هم به اسم منه بنظرتون موندنم عاقلانه هست تو این زندگی از بس محبت کردم و خیانت دیدم خسته شدم خواهش میکنم جواب بدین منتظر جوابتون هستم

اطلاعات تکمیلی

سن ۲۲ جنسیت زن شغل خاندار وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

مشاور خانواده

خانم عزیز سلام
می فهمم که  شرایطی آسانی ندارید.
نشانه هایی که در مورد همسرتون گزارش دادید، نگران کننده است و حکایت از مشکلاتی می کند. ماندن در شرایطی که افراد به لحاظ جسمی و روانی آسیب ببینند، به لحاظ روانشناسی جایز نیست، اما قبل از فکر کردن به ترک زندگی، باید  مطمین شوید که خروج از زندگی، فشارهای روانی شما را نه  تنها بدتر نمی کند،  بلکه زندگیتان آرام تر هم خواهد شد. اگر بخواهید بروید باید از این که بتوانید امنیت خود و فرزندتان را فراهم کنید، حضانت بچه را داشته باشید و ممر درآمد با ثباتی داشته باشید مطمین شوید، که به شرایط سخت تری نیفتید. فراموش نکنید که بچه تان را خودتان باید بزرگ کنید، بنابراین اگر شرایط فوق را ندارید، یا تا فراهم کردن آن صبر کنید یا به کل صرف نظر کنید. ضمنا تا جای ممکن شما تقاضای طلاق ندهید تا همسرتان نتواند شما را به گذشتن ازحقوقتان مجبور کند. اگر تصمیم به ماندن گرفتید رعایت موارد زیر به شما مواردکمک می کند.  
کارهایی که می تونید انجام بدید:
_تو خونه یه برنامه هایی برای خودتون دست و پا کنید، از جنس کارهای مورد علاقه مثل ورزش، رقصیدن، یه کار هنری، مطالعه ، دیدن فیلم مورد علاقه، اطلاعات جمع کردن از اینترنت، کیک و شیرینی جات درست کردن 
انجام این کارا به صورت منظم اجازه نمی ده که شما افسرده بشید و حال بدتون سرریز کنه 
_به جای تسلیم و منفعل شدن، بگردید تا رگ خواب همسرتون رو پیدا کنید، ببینید از اون راه اجازه ی یه کلاس رفتن رو می تونید بگیرید و همین طور سایر تغییرات دلخواه
_اگر خانواده ی همسرتون، رفتار قابل قبولی دارند و باهاشون راحتید سعی کنید ارتباطتون رو با اون ها قوی کنید که حداقل حمایت اون ها رو از خودتون داشته باشید و تک نیفتید.
به تدریج سعی کنید قدرت بگیرید، ما یه عالمه مثال از زنانی که به تدریج خودشون رو از موقعیت ضعیف بالا کشیدند در کارمون داریم، از هر چه شما رو آگاه تر می کنه استقبال کنید.
_اگر شرایطتون خطر جانی برای شما و یا بچه داشت، اون موقعیت رو ترک کنید.
مراقب خودتون باشید، به امید تغییرات مثبتی که در زندگیتون بسازید

تجربه شما

login captcha

من روانپزشک و مشاورنیستم ولی اگه من بودم میرفتم دادگاه و همه اینهارو میگفتم ظاهرا ایشان هم اعتیاد دارن و بیمارن 

به دادگاه بگید که خودش فشار میاره شاید بخواد از زیر مهریه در بره که با این وضعیت اصلا انصاف نیست مهریتو باید بگیری که بتونی زندگی کنی وگرنه خونه پدر هم ظاهرا نمیتونی باشی ان شاالله گره ات باز بشه

جدا شو مهریه اتو و خونه رو هم بگیر ثانیه ای تردید نکن