خانم عزیز سلام
می فهمم که چنین شرایطی آسون نیست و دست شما رو برای تغییرات دلخواه می بنده
نشونه هایی که در مورد همسرتون گزارش دادید، نگران کننده است. اگر شرایط بیرون رفتن از زندگی یا برخورد جدی با ایشون رو ندارید، بایستی با همین منابع موجود دنبال راه چاره باشیم:
کارهایی که می تونید انجام بدید:
_تو خونه یه برنامه هایی برای خودتون دست و پا کنید، از جنس کارهای مورد علاقه مثل ورزش، رقصیدن، یه کار هنری، مطالعه ، دیدن فیلم مورد علاقه، اطلاعات جمع کردن از اینترنت، کیک و شیرینی جات درست کردن
انجام این کارا به صورت منظم اجازه نمی ده که شما افسرده بشید و حال بدتون سرریز کنه
_یه نیم ساعت رو حداقل هر روز به صورت ثابت در ساعت معینی برای بازی با بچه کنار بذارید ، زمانی رو انتخاب کنید که وقت آزادتری دارید و تقریباً هر روز بتونید تکرار کنید و در اون نیم ساعت تسلیم بچه بشید که هر بازی دلش می خواد انجام بدید. این به رابطه ی دو نفری شما کمک بزرگی می کنه و فشار رو از روی بچه تا حد زیادی بر می داره
_به جای تسلیم و منفعل شدن، بگردید تا رگ خواب همسرتون رو پیدا کنید، ببینید از اون راه اجازه ی یه کلاس رفتن رو می تونید بگیرید و همین طور سایر تغییرات دلخواه
_اگر خانواده ی همسرتون، رفتار قابل قبولی دارند و باهاشون راحتید سعی کنید ارتباطتون رو با اون ها قوی کنید که حداقل حمایت اون ها رو از خودتون داشته باشید و تک نیفتید.
_فراموش نکنید به هیچ وجه، هیچ کدام از ما اجازه ی زدن هیچ موجودی، چه برسه به یه بچه رو نداریم، که بچه ها بدون حمایت ما ناتوان و بی پناهند و با خشونت ما وحشت زده می شوند.
هر وقت عصبانی بودید با روش هایی مثل دوش آب خنک، نفس عمیق، عبادت، دیدن ویدیوهای انگیزشی و مطالعه می تونید خودتون رو آروم کنید.
_به تدریج سعی کنید قدرت بگیرید، ما یه عالمه مثال از زنانی که به تدریج خودشون رو از موقعیت ضعیف بالا کشیدند در کارمون داریم، از هر چه شما رو آگاه تر می کنه استقبال کنید.
_اگر شرایطتون خطر جانی برای شما و یا بچه داشت، اون موقعیت رو ترک کنید.
مراقب خودتون باشید، به امید تغییرات مثبتی که در زندگیتون بسازید
سلام خانم دکتر سحر عرب پور از راهنمایی خوبتون خیلی ممنونم