سلام و وقت بخیر
چند نکته تو حرفهاتون وجود داشت ، خودتون گفتین که چندین وقت که مدام تو ذهن تون بحث میکنید ، که نتیجه ای جز حال بد براتون نداشته .دوما گفتین چند بار تحمل میکنم و یهویی بهم میریزم که این هم خودتون جواب دادین تحمل و صبوری میکنم بالاخره روزی صبر تون تموم میشه.پیشنهاد من این هست حالا که کمک خواستین اول خودتون باید به خودتون کمک کنید ،همسرتون نقشی در رفتار خانواده اش نداره و حتی توان تغییر اونها رو هیچ کس جز خود فرد نمیتونه تغییر پیدا بکنه ، همسرتون رو به خاطر رفتار خانواده اش سرزنش نکنید ؛ در مورد خود خانواده هم بپذیرید رفتار اونها ثابت هست و محبت بلد نیستند شما خودتون رو در کنار اونها با همین سبک بپذیرید و انتظار نداشته باشید، اسم کلمه صبوری رو کنار گذاشته و پذیرش کنید.وجود دو بچه کوچیک که مدام نیاز به نگهداری و رسیدگی دارن میتونه تاثیر داشته باشه کمک بگیرید .
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید