دوست عزيز سلام
شما قبل از هرچيزي بهتره سعي كنيد متوجه بشين علت اينكه نميتونين يا نميخواين حرفاتون رو بزنين چيه؟ ترس؟ ترس از چي؟ اين سوال خيلي مهمي هست. آيا اين ترس شما واقعيه يا نه تو ذهن شما ساخته شده يا بنا به تجربياتي كه داشتين.
نكته بعدي نحوه صحبت كردن و بيانتون هست. آيا با خشم حرفتون رو مي زنين يا از جايگاه ضعف يا مبهم و غير مستقيم؟ اين رو ميتونين از بعضي از اطرافيان كه باهاشون راحتين بپرسين.
اينكه ميخواين كسي نباشه كه مجبور نباشين حرفي بزنين يه جور راه فراره چون نتونستين تا الان به چيزي كه ميخواستين برسين الان خسته شدين و ميخواين فرار كنين كه از الان به بعد بهتر كه بيشتر تمرين و تلاش كنين و اينم بگم كه زمان ميبره پس خسته نشين.
يكي از راه هايي كه بهتون كمك ميكنه همين بازخورد اطرافيان هست كه ببينين از نظر اونا نقطه ضعف و قوت شما كجا هست كه بتونين بيشتر روش كاركنين.
راه ديگه اينه كه جلوي آينه تمرين كني. علت اينكار اينه كه كسي نيست كه بترسي يا بازخورد بدي بگيري و تا مدتي به شما كمك ميكنه كه تا قوي شدنت تمرين كني. همزمان صداتونو هم ضبط كنين و بعد گوش كنين يا همزمان كه تو آينه تمرين ميكني از خودتون فيلم بگيرين، كم كم اين كار به شما اعتماد به نفس صحبت كردن ميده و در آخر موقع بيان خواسته يا ناراحتي از "تو" يا "شما" شروع نكنين يعني اينطور نباشه كه: تو كه اين حرف رو زدي.... ،
ميتونه اينطور باشه كه امروز كه اين حرف زده شده من ناراحت شدم و احساس كردم... دوست داشتم كه.... يا اگر ....ميشد من خيلي خوشحال تر مي شدم
پس سعي كنيد با متهم كردن كسي به اشتباهي شروع نكنين و بعد احساستون و بعد خواستتون رو بيان كنين.
پايدار باشيد
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید