احساس حقارت و خود کم بینی شدید

سلام. من در خانواده ای بزرگ شدم که مادر سالار بود. و مادرم هم به شدت پسر دوست. همیشه سهم من تحقیر و تخریب شخصیت بوده. با پدرمم هم ارتباط خوبی نداشتم. و میشه گفت که اصلا منو دختر خودش نمیدونه، اما رابطش با خواهرم خوب بود. فرزند چهارم هستم. ازدواج کردم در واقع برای کم شدن مخارج زندگی منو دادن به کسی که صلاحیت نداشت. چون همسرم در خانواده معتاد  وبیماری بزرگ شده بود و مادرم اینو میدونست. همسرم همیشه سرگرم مواد بود از تریاک قرص شیشه من حتی از همسرم هم توجه و محبت ندیدم. از خانواده طرد شدم. همسرم به خاطر مصرف شیشه دچار اختلال دوقطبی شد. و الان دارو مصرف میکنه. از نظر مالی زیر خط فقر هستیم. همه اینایی که گفتم در طول زمان از کودکی تا به الان باعث شد من تحقیر بشم و اعتماد به نفس و عزت نفس رو همه رو نداشته باشم. موضوع مهم اینه که چون نه پدر و نه برادر و نه همسر خوبی نداشتم،همیشه کمبود محبت دارم از سمت جنس مخالف. تو جامعه اصلا نمیتونم با کسی ارتباط برقرارکنم. اصلا وارد جمع نمیشم و اگر هم مجبور بشم همش سکوت میکنم. احساس خود کم بینی دارم، مثلا منو چه به این لباس منو چه به حرف زدن با اون آدم (اون از من سر تره)یا منو چه به استخر رفتن یا سینما جای منه داغون نیست.یا منو کسی دوست نداره.من نمیتونم خوب حرف بزنم و.....در ذهنم پر از این افکاره تو هر زمینه و موضوعی. از نظر شغل از نظر روابط اجتماعی .با اقوام قطع رابطه کردم و تنهام.

من خیلی مسائل زیادی بود که باید میگفتم ولی خب میدونم که وقت شما گرفته میشه،پس خلاصه وار گفتم.

ضمنا یک پسر 3 ساله دارم.پدر و مادرم هم معتادهستن. و امکان جدایی ندارم. چون شغل مناسب ندارم. و خانوادمم هم از دشمن بدترن.

لطفا کمکم کنید.ممنون