سلام، من متاسفم که در جامعه ای زندگی می کنیم که زنان و مردان ما برای یک زندگی مستقل تربیت نمی شوند معمولاً پدر و مادرها از بچه ها یک دختر یا پسر خوب برای خودشان می سازند نه یک زن و مرد خوب برای همسرشان!
که شما مطرح می کنید ممکن است اصلا در سطح آگاهی همسر شما نباشد و ایشان متوجه موضوع نشده باشند یا اگر هم متوجه شدهاند موانع درونی برای ترک کردن زندگی قبلی خود با پدر و مادر و ساختن زندگی جدید با شما داشته باشند که خوشبختانه با کمی صبر و حوصله و البته تلاش همسرتان قابل رفع است، پیشنهاد می کنم به همراه هم نزد یک زوج درمانگر بروید و جلسات را پیش ببرید اگرچه میدانم با خشمی که در شما انباشته شده است ممکن است این کار برای تان سخت باشد اما می خواهم بدانید که این خر اگر به درستی ابراز نشود بیشتر از هرکسی ابتدا به خودتان آسیب میزند سپس به رابطه شما آسیب می زند. لازم است تمرین کنید که با هم بتوانید صحبت کنید خواسته های خود را در میان بگذارید و توافقاتی حاصل کنید هیچ رابطه ای بدون صحبت کردن و شناخت دقیق یکدیگر نمی تواند لذت و خوشبختی را حاصل کند خوشبختی یک چیز اتفاقی یا شانسی نیست بلکه ساختنی است.
با سلام
بابت صحبتهاتون ممنونم من به این نتیجه رسیدم که ابتدا به ساکن باید از خودم و رفتارهایی که از دید همسرم باعث آزرده شدن ایشون می شده بپرهیزم هرچند که هیچ شخص و شخصیتی از 9سالگی به بعد قابل تغییر آنچنانی نیست ولی خوب بعد از رفتارها رو میشه کنترل و هدایت کرد. لبازم از راهنمایی تون سپاسگزار ام