سلام عزيزم
خدا فرزندانتون رو حفظ كنه براتون.
من ميخوام يه كم فكر كنين به اين موضوع عميقا و از ته داتون.چرا؟مگر شما خودتون دختر نبوديد؟چرا بايد فرزند پسر باشد؟
تفاوت جنسيت بچه چه تاثيري دارد؟
چه حسي درشماست كه نيازمند فرزند پسر هستيد تا به شادكامي برسين؟اين از گذشته و تفكرات بزرگانِ شماست و يا تاثير تفكرات و خواسته هاي همسرتان هست؟
ميفهمم حس دروني شما رو عزيزم اما من براي پاسخ به اين سوال نيازمند صحبت هاي شما هستم در خصوص اين موضوعاتي كه عرض كردم تا بتونم بررسي كنم كه اين حس دروني سما از كجا نشات ميگيرد.
فقط ميخوام بدونين كه حتي اگر خيليي به ظاهر تلاش كنين تا نشان ندين اما اين حس شما در روحيه فرزندانتون تاثير ميگذارن و تا ابد همراهشون خواهد بود مثل يك زخم.پس اين كار را نكنين.از داشتن دخترانتون و بزرگ كردنشون لذت ببرين.
ممنون از پاسخگوییتون
من در خانواده ای بزرگ شدم که همگی دختر بودیم ۴ تا دختر و از بچه گی دلم برادر میخواست البته که از ته دل پدر مادرمونم با خبر بودیم که خوب دلشون میخواسته و نشده ...بچه اولم که دختر شد شوهرم خیلی ناراحت شد که چرا پسر نشده دخترم ۲ ساله که شد هی خانواده همسرم گفتن برای بچت داداش بیار و این صحبتشون باعث شد من به هر دری بزنم تا بچم پسر شه که انقدر دارو و آمپولای دکترا رو مصرف کردم که شدن دوقلو دختر البته الان هم خانواده همسرم خوشحالن از وجودشون و هم خوده همسرم اما گاهی وقتا حرفای همسرم ناراحتم میکنه و به یکی از قل ها میگه تو باید پسر میشدی و به اسم پسرونه صداش میکنه یا بهم میگه شما دختر زایین