دوست عزيز سلام،
اولين نكته اي كه بايد توجه كرد اينست كه پرخاشگري را بايد از جرات ورزي متمايز دانست جرئت ورزي، دفاع از حقوق يا متعلقات (مانند ممانعت کودک از اين که کسي به اسباب بازي اش دست بزند) يا بيان اميال و آرزوهايش است و اينرا بايد به او ياد داد. و اينجا يكسري بازي به شما پيشنهاد ميكنم كه به جرأت مندی فرزندتان كمك ميكند :
1. بازي چشم تو چشم:به اينگونه که کودک با يکی از والدين مقابل هم بوده و به چشمهای هم خيره نگاه ميکنند، و نبايد بخندند، اين تمرين برای کودکانی با اعتماد به نفس پايين، خجالتی و ضعيف بسيار توصيه ميشود چون اين افراد قدرت نگاه کردن در چشمان طرف مقابل را ندارند و اين موجب ضعفشان ميشود.
2- کشتی گرفتن:با کودک خود کشتی بگيريد و بگذاريد هر از گاهی او برنده شود و هر بار که برنده ميشود با ذوق و شوق فراوان او را تشويق کنيد.
3- نقش بازی کنيد:در مقابل رفتار کودکان ديگر چه رفتاری از کودک خود انتظار داريد؟ شما نقش کودک خود و کودکتان نقش کودک مقابل را بازی کند، رفتاری که انتظار داريد کودکتان در مقابل کودکان ديگر داشته باشد را با ايفای نقش کودکتان اجرا کنيد، تا کودکتان ياد بگيرد، حال کودک نقش خود را و شما نقش کودک مقابل را بازی کند، از کودکتان بخواهيد همانگونه بازی کند که چندی پيش شما نقش آن را بازی کرده بوديد، و آنقدر اين بازی را تمرين کنيد تا رفتار دلخواهی که انتظار داريد نهادينه شود.
و پيشنهاد ميكنم به روانشناس كودك بصورت حضوري جهت بازي درماني و آموزش جرأت مندي مراجعه نماييد و نكته پاياني كه بايد توجه داشته باشيد اينست كه سعي كنيد اينبار شما و همسرتان هم روي جرأتمندي خودتان بيشتر كار كنيد تا الگوي كودك شويد و رفتار درست را از شما الگوبرداري كند .
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید