خودزنی کودک دوساله

سلام مامان عزیز

شاید برای بعضی از پدر و مادر ها لج  بازی در دو سه سالگی خیلی نگران کننده باشه و در مقابل رفتار های لجبازی کودک مستاصل شوند و ندانند چرا این طور شده است . 

اما چیزی که هست اینکه لجبازی برای سن دو سه سالگی یک رفتار طبیعی در کودکان هست . چرا که آنها در سن بسیار حساسی هستند آنها در حال شناخت خودشان دنیای اطرافشان ،‌ بررسی رفتار خود و واکنش اطرافیان و در یک کلمه در حال « کاوش در دنیای پیرامونشان »  هستند . 

چیزی که مهمه واکنش شما به این رفتار هاست .تا جای ممکن از وارد شدن به میدان لجبازی با کودکاتان اجتناب کنید . به طور مثال :‌کودک از شما با اصرار چاقوی روی میز را می خواهد . شما هم در حال انجام دادن اشپزی هستید . شما می گوئید نه و او همچنان اصرار می کند . 
واکنش مناسب شما می تونه این باشد که : روی دو زانو بنشینید تا هم قد او شوید و با جمله های قابل فهم و البته کوتاه به او بگوئید : من میدونم که توچقدر دوست داری با چاقو بازی کنی اما چاقو دستتو اووف می کنه بیا جاش با هم بریم توپتو برداریم یا آب بازی کنیم یا هر کاری که اون لحظه امکانش برای شما وجود دارد 
 تا قبل اینکه وضعیت قرمز شود و کودک وارد لجبازی شود مسئله او را حل و فصل کنید . چون وقتی وارد لجبازی شود ارام شدنش سختتر می شود .
موضوع بعدی اینکه اگر خواسته او قابل اجرا هست از اول  درست فکر کنید و بعد واکنش نشان دهید . 
به طور مثال می خواهد تلویزیون را روشن کند و شما اجازه نمی دهید کشمکش بوجود می آید و بعد که کودک شروع به جیغ و داد و فریاد ککرد شما خواسته  او را عملی می کنید . و تلویزیون را روشن می کنید . بدترین نوع برخورد این است که با پرخاش و شلوغ کاری به هدفش برسد . 
و مدل رفتاری او تا بعدها همین خواهد ماند . (‌ من تا جیغ و داد نکنم به خواسته ام نمی رسم )‌
پس بهتر است که قبل از خواسته او چند ثانیه فکر کنید و بعد واکنش نشان دهید . 
میزان نه نکن دست نزن و... را کمتر کنید . بیشتر در مواردی که برای خودش یا دیگران خطر آفرین است ممانعت کنید آن هم با دادن توضیح در حد فهم کودک با جملات کوتاه . 

در مورد دیگران هم وضعیت به همین شکل است . گاهی اطرافیان نا خواسته و از روی شوخی متاسفانه کودکان را به مبارزه می کشانند و نتیجه آن فقط اذیت شدن کودک و شماست . در زمان هایی که می بینید کودک با دیگران به لج بازی افتاده . اول او را به ارامش دعوت کنید و همدلی کنید و بعد از او بخواهید به شما بگوید چه اتفاقی افتاده و بعد بر اساس حس مادریتان تصمیم بگیرید . 


سوال مهمی که می تونه به شما کمک کنه که چجوری از بس بعضی شرایط بر بیاید اینکه : 
کودک شما در چه مواقعی این واکنش‌ها را از خود نشان می‌دهد؟(‌کمک میکنه به شما که اون شرایط را شناسایی کنید و قبل از بروز آن و شرایط مشابه بدانید که چه عکس العملی داشته باشید )‌ چند بار در روز این رفتار را تکرار می‌کند؟ 
پاسخ این دو سوال شما رو یافتن دلیل لجبازی ها او پرخاش او  کمک شایانی می‌کند.


در طول روز به کارهای درستش توجه مثبت نشان دهید . حتی خیلی کوچک مثل آرام نشستن و بازی کردن . او را با یک نوازش خوشحالش کنید . 
با او وقت صرف کنید تا او بداند که برای شما خواستنی هست و شما اورا دوست دارید . مطمئن باشید که نتیجه بسیار خوب را خواهید دید 

موفق باشید و پایدار ...