شما دچار خطای شناختی صفر و صد هستی. اگر یک پیوستار را که از صفر تا صد مدرج شده در نظر بگیرید شما یک نقطه ی صد در صد در ذهنت ترسیم کردی و برای تو موفقیت وقتی معنا پیدا می کند که به اون نقطه برسی و اگه به اون نقطه نرسی خودت را شکست خورده می پنداری در صورتی که نه شما، نه من و نه هیچ فرد دیگه ای نمیتونیم نقطه صد باشیم همه چیز در این عالم نسبی است و درصدی از خطا همیشه وجود دارد ما میتونیم نقطه ی نود، هشتاد و حتی هفتاد درصدی باشیم و باز هم در فعالیتهایی که انجام می دهیم موفقیت آمیز عمل کنیم اما اون معیارهای سختگیرانه که برای خودمون ترسیم کردیم باعث میشه پیشرفت خودمونو نادیده یا کم بگیریم و انگیزه مونو برای اتمام کار از دست بدیم یا کار رو اینقدر سخت و دست نیافتنی برنامه ریزی کردیم که اصلا قید انجام اون کارو میزنیم. به قول معروف سنگ بزرگ نشانه ی نزدن است. بنابراین برنامه ریزی باید معقول و. دست یافتنی باشه و هر قدم یا پیشرفت کوچک را ببینیم و بخاطر موفق عمل کردن به برنامه مون هر چند اندک حتما خودمونو تشویق کنیم.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید