دست بزن داشتن همسر

سلام. سه ساله عروسی کردم شوهرم 14روز هست 14روز نیست سرکار من تو این 14 روز با خانواده شوهرم زندگی میکنم از اول عروسی قرار بود به شوهرم بگم دقیقا کجا میرم با کی میرم و میام و باید در جریان همه چیز باشه من چند ماهی یه بار خونه مامانم میرم و میمونم یه 14روز رفتم موندم و شوهرم به هرجایی که با مامانم میرفتم ایراد میگرفت یه بار به مامانم گفتم و سری بعد که رفته بودم خرید و مامانم تو ماشین بود شوهرم زنگ زد و مامانم از ترس اینکه اختلافی پیش نیاد الکی گفت که من پیششم و شوهرم گفت گوشی رو بهش بدین و بعد شوهرم فهمید که من رفتم خرید و مامانم تو ماشینه از اون روز شوهرم تو خودش و دمق بود و من واسش توضیح دادم واسه ایراد گرفتن های تو مجبور شد دروغ بگه و اون گفت چرا حرف زندگیم رو جای دیگه میزنی و از اون روز به هر بهانه ای غر میزد تا یه شب دعوامون شد و اون من رو زد فرداش به وساطت پدرشوهرم آشتی کردیم ولی اون معذرت خواهی نکرد تا دیروز که باز تو خودش بود زنگ زده بود و با هم حرف میزدیم احساس کردم تو خودشه و ناراحته پرسیدم چیزی شده گفت نه گفتم ناراحتی گفت آره گفتم از کی گفت هیچکس گفتم من حرفی زدم ناراحتت کردم گفت آره گفتم چی گفتم گفت از اون روز که خونه مامانت بودی رفتین خرید تا الان ناراحتم گفتم بیا حرف بزنیم گفت دیگه نمیخوام هیچ چیزی رو حل کنم و نیازی به حرف زدن نیست منم گفتم عزیزم اون مسئله خونه مامانم رو توضیح دادم واست ولی واسه دعوامون اون قسمتی که من مقصر بودم ببخشید ولی حالم هم خوب نبود 54 روز بود پریود نشده بودم هورمونام به هم ریخته بود واسه اون بخش که من مقصر بودم ببخشید گفت معذرت خواهی تو به دردم نمیخوره گفتم چیکار کنم واست گفت هیچی انقد ازم نپرس حالت چطوره منم گفتم از اون روز دعوا تا الان منتظرم ببینم کی معذرت خواهی میکنی گفت من ناراحتیم از اینه که چرا اون روز بیشتر نزدمت اون روز باید بدتر برخورد میکردم منم گفتم انگار سرکار سرت شلوغه گفت آره خیلی گفتم مزاحمت نشم به کارت برس و قطع کردم ولی حالم بعد از اون حرفها اصلا خوب نیست البته از اول عروسیمون شوهرم هر وقت عصبانی میشد دست بلند میکرد روم یه مدت خوب شده بود ولی اینبار شدیدتر برخورد کرد من حتی تا کلانتری هم اینبار رفتم ولی داخل نرفتم بخدا موندم باید چیکار کنم خستم خیلی خستم همش به این فکر میکنم من اگه پدرم زنده بود جرات نداشت اینجور برخورد کنه تو این شهر لعنتی احساس تنهایی میکنم هیچ کس رو ندارم خانواده شوهرم خیلی خوبن و حمایتم میکنن ولی من دلم نمیخواد زیاد راجع به دعواهامون باهاشون حرف بزنم دلم داره میترکه حس میکنم با انتخابم محکومم به این زندگی شوهرم این وسط میگه دکتر هرچی قرص داده برای پیش از بارداری بخور تا اقدام کنیم برای بارداری نمیدونم باید چیکار کنم تو رو خدا راه حل نشونم بدید نگین صبر کن و خدا و از این حرفها دارم دق میکنم هیچکس نیست باهاش حرف بزنم