فراموش نکردن دوران دانشگاه

با سلام و عرض ادب. من ۳۰ سالمه شش سال پیش از دانشگاه دولتی فارغ التحصیل شدم با یه دنیا خاطره. با اینکه ازدواج کردم و بچه دارم ولی هنوزم که هنوزه به عشق اون روزها می شینم‌ گریه می کنم بارها و بارها از دوستام خبر می گرفتم و پیگیرشون بودم ولی دوستام زیاد پیگیر من نبودن‌ با اینکه خیلی دوستم دارن. منم دوستشون دارم .اگه پیام‌ می دادم‌ جواب می دادن  هیچ وقت شروع کننده نبودن. من بهشون حق میدم درگیر کار و زندگی شدن دوست دارم منم بشم‌ مثل اونا بی خیال  به زندگی عادی ادامه بدم به خدا هوا ابری میشه یا بارونی زار زار می شینم‌ گریه می کنم آخه خیلی دوران‌خاصی بود برام مخصوصا برای منی که زیاد مسافرت نرفتم‌ چه دوران مجردی چه متاهلی این‌ بود که اون چهار سال شد برای من دوران طلایی دوران عشق تمام و آزادی شگرف......چه کنم‌ فراموش کنم اون روزها رو خودمم دارم‌ اذیت میشم به خدا. حتی چند وقت‌پیش تمام‌ شماره دوستام‌ رو حذف کردم‌ تمام‌عکسا رو تا بیشتر از این داغون نشم. کمکم کنید دارم‌ تموم‌ میشم