سلام به شما دوست گرامی
از تاخیری که بابت پاسخگویی پیش امده متاسفم
کودکان در سه سالگی در مرحله ایی هستند که برای نشان دادن استقلال به والدین تلاش می کنند ، مخالفت می کنند دوست دارند که حرف خودشان باشد و ... پس رفتار او طبیعی هست و واکنش درست شما در مقابل او بسیار بسیار مهم است .
مهم هست که شما در دور لجبازی با کودک نیفتید چون این دور باطل است و هر دو بازنده . اگر در لجبازی با او شریک شوید کودک لجباز تر و اوضاع بدتر می شود اما اگر با او درست رفتار کنید او با شما همکاری می کند و در اینده هم یاد میگیرد که به جای لجبازی ،همکاری کند .
حالا چه واکنشی داشته باشید ؟
مثلا میخواهید به مهمانی بروید و لباسش کثیف است . اگر مشغول بازی هست بگذارید بازی اش تمام شود به یکباره وسط بازی لباسش را تعویض نکنید .. اول بهش اطلاع بدهید که میخواهیم مهمانی برویم « چند دقیقه دیگه وقته لباس عوض کردنه » اگر مخالفت کرد بگویید « مامان جون میدونم که لباست رو خیلی دوست داری اما لباست برای مهمونی خوب نیست » بعد میتوانید خودتان از قبل دو تا لباسی را که مناسب میدانید و کودک هم آنها را دوست دارد بیاورید و آن را به او پیشنهاد بدهید . « مامان جون میدونم که لباست رو خیلی دوست داری اما لباست برای مهمونی خوب نیست می توونی بین این دوتا لباست یکی رو انتخاب کنی » یا زمان رو بهش پیشنهاد کنید «مامان جون میدونم که لباست رو خیلی دوست داری اما لباست برای مهمونی خوب نیست حالا الان می خوای عوض کنی یا من حاضرشم بعد با هم لباست رو عوض کنی ؟ »
بچه ها در این سن علاوه بر اینکه میخواهند استقلال داشته باشند ، در انتخاب کردن در طیف زیاد هم گیج می شوند مثلا بهش بگید برو لباس مهمونیتو بیار ممکنه بره یه لباس راحتی بیاره که مناسب نیست به همین دلیل شما با حق انتخاب دادن بین دو گزینه هم به استقلالش کمک کردین هم تصمیم گیری را برای او راحتتر کردین و نفر مقابل لج بازی او نشدید .
در هر زمانی مخصوصا در این زمانها احساسات کودک را درک کنید مثلا اگر کاری از او خواستید که انجامش مهم است و مجبور شدید که اعمال قدرت کنید به احساسش احترام بگذارید مثلا اگر خواستید لباسش رو عوض کنید و مقاومت کرد با گفتن جملاتی به او بفهمانید که احساسش را فهمیده اید مثلا « میدونم خوشت نمیاد از این کار » یا « میدونم لباست رو دوست داری اما خیلی کثیفه و باید عوضش کنی بعدا باز هم میپوشیش» یا در مورد هر کار دیگه ایی .
در اخر هم از او حتما تشکر کنید « مرسی عزیزم که لباستو عوض کردی »
برای هر کدام از موقعیت های بالا می توانید جملات مشابه دیگری را داشته باشید .
در مورد هر کاری که در آن لجبازی می کند با همین شیوه ها اقدام کنید از درگیری و تنبه بدنی به شدت خود داری کنید . وارد جنگ قدرت با او نشوید .
اما در کل دوتا موضوع هست که والدین باید مدنظر داشته باشند :
1- رابطه مادر و کودک تا قبل از 5سالگی بسیار اهمیت دارد . این رابطه در واقع طناب محکمی هست بین شما و کودکتان . و شما برای حفظ و ایجاد این رابطه باید تلاش کنید . چطوری؟ شما نیم ساعت یا یک ساعت در روز رو اختصاص بدید به کودک . در این زمان شما هیچ آموزش اخلاقی یا پند و اندرز یا آموزش بازی یا ... ندارید . یک قلم و کاغذ بردارید و با توجه به شناختی که از کودک دارید بازی هایی را یاد داشت کنید در نظر داشته باشید این بازی ها جوری نباشد که شما را به چالش بکشد و باعث بد شدن حالش شما یا او شود .
چون قرار است دراین تایم به شما و او خوش بگذرد و یک زمان مطلوب و خوب و خوش را کنار هم داشته باشید .
اگر می توانید این زمان را در طی روز فیکس کنید و بهتر است صبحها باشد که هم شما سرحالترید و هم کودک .
حالا برای این زمانی که در نظر گرفتید بازی ها یا فعالیت هایی که مشارکتی باشد را انجام بدهید . در این زمان فقط باید رابطه مادر و کودک حفظ شود پس از کارهایی که باعث جدل کردن یا دعوا کردن یا قهر کردن با او می شود بپرهیزید .
2- در طی روز به کارهای مثبت ولو خیلی کوچک کودک ، توجه نشان دهید . مثلا در اتاقش در حال بازی کردن است یا تلویزیون نگاه کردن است توجه نشان دهید بطور مثال بگوئید آفرین مامانی چه قشنگ بازی میکنی یا بسمتش بروید و نوازشش کنید حتی یک چشمک با محبت یا بغل یا ... هر نوازشی که کودک دوست دارد و انرژی میگیرد .
این توجه و نوازش نشان دادن به کارهای مثبت او باعث می شود که کار مثبتش افزایش پیدا کند .
میدونم ،ممکن هست انجام این کارها سخت باشد اما مطمئن باشید واکنش درست و صبوری در مقابل او به نفع شما و کودک می باشد .
موفق باشید ....
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید