سلام وقت شما بخیر
اول میخوام جملهی انتهایی شما رو پاسخ بدم که گفتید میخواهید عصبانیتها و دعواهای شما رو فراموش کنه ،این خواسته اصلا امکان پذیر نیست چون از نوزادی و حتی جنینی هیچ چیز از حافظهی انسان پاک نخواهد شد چون اگر اینطور بود الان شما بی مهریهای مادرتان را فراموش کرده بودید و احتمالا میتوانستید رفتار باب میل خود را با پسر کوچکتان داشته باشید.
اما حتما که میتوانید روی زخمها و آسیب های فرزندتان مرحمی بگذارید ،مخصوصا که او هنوز کودک است و اینکار خیلی موثر خواهد بود.
اما پیش از وارد عمل شدن در مورد پسرتان ابتدا سعی کنید برای خود مادری کنید و آن مهر و محبتی را که مادر به شما نداد ،خودتان به خودتان بدهید ،بدین شکل که جستجو کنید چه چیزی را دوست دارید و آن را برای خود مهیا کنید ، جملات مثبتی نسبت به خود بکار ببرید و همچنین سعی نمایید ویژگیهای مثبت خود را پیدا کنید و روی آنها تاکید بیشتری کنید تا تقویت شوند و به طور خلاصه هر کاری را که مستواند کمک کند نسبت به خود حال بهتری داشته باشید را انجام دهید.
در ادامه زمانی که احساستان به خودتان بهتر شود ،این احساس را میتوانید به دیگران هم هدیه کنید .
یک مادر عصبانی بیشتر از دست خود عصبانی است که چرا نمیتواند روی فرزندش تاثیر بهتری بگذارد و نمیتواند او را کنترل نماید ....
و همچنین روی تعامل مثبت خود با فرزندتان کار کنید ،در کارهای خانه رو را سهیم نمایید و احساس خوبی به او بدهید که چقدر خوشحالی که کنار شما کار میکند،هر چند که اصلا آن کار را خوب انجام نداد.
با او کارتون ببینید،بازی کنید ،خرید بروید و البته پیش از آن قوانین هر کدام رو مشخص نمایید ،زیرا فقط در این صورت میتوانید اوضاع را مدیریت نمایید .
و تمام این کارها را فقط مادری میتواند انجام دهد که خودش را دوست داشته باشد.
با سپاس
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید