شک داشتن برای ادامه زندگیم

سلام .متوجه هستم که شرایط سختی را می گذرانید ولی هیچکس نمی تواند به شما کمک کند بجز خودتان .شما الان به خوبی همسرتان را  می شناسید و به شما اطمینان می دهم تغییری نمی کند  .اگر فکر می کنید یک عمر می توانید با این وضعیت زندگی کنید به این زندگی ادامه دهید واگر نه جدا شوید .انتخاب با شماست .ولی مراقب باشید صحبتها و اظهارنظر های بی‌جای اطرافیان گولتان نزند .اینکه صبر کن درست می شود و مواردی از این قبیل فقط یک امید واهی است که عمر شما را به تباهی می کشاند .دیگران هیچ آزاری بابت رابطه شما با همسرتان نمی بینند و فقط برای اینکه ابراز وجود کنند تمام تلاششان را می کنند تا نگذارند این زندگی پایان پذیرد ،در صورتیکه کسی که در این جریان عمر و زندگیش نابود می شود شما هستید .با خودتان فکر کنید که هدفتان از ازدواج چه بوده است .اگر به دنبال کسی می گشتید که به شما امر و نهی کند و آزارتان دهد پس انتخاب درستی کرده اید و دلیلی برای نارضایتی وجود ندارد چون شما به خواسته خود رسیده اید ولی اگر به دنبال عشق و درک متقابل بودید پس باید برای تغییر این وضعیت کاری انجام دهید .در هر صورت اگر به این زندگی ادامه دادید تاکید می کنم تا قبل از اینکه حداقل سه سال را در کنار هم بابا عشق و رضایت کامل بگذرانید بچه دار نشوید .شما می توانید برای خودتان زندگی سخت و آزار دهنده ای را انتخاب کنید ولی حق ندارید برای بچه ای که اصلا وجود ندارد یک شرایط سخت و ناراحت را انتخاب کنید .