2794

سلام. من یک پسر دو ساله دارم که گاهی عصبی میشه. البته موقعی که چیزی میخواد و بهش نمیدیم. عصبی شدن امشبش عجیب و غریب بود. تقریبا بیست دقیقه داشت زار میزد و جیغ های وحشتناک میکشید و خودشو میزد زمین. در تمام این موارد من سعی میکنم خودمو کنترل کنم و کاری انجام ندم. گاهی هم عصبانی میشم و داد میزنم.

امروز تقریبا خوب خودمو کنترل کردم ولی داشتم فکر میکردم نکنه بی تفاوت بودن نسبت به بچه تو این حالت کار درستی نباشه و آثار تربیتی بدی روش بزاره.

بعد از اینکه بی تفاوت بودم. آروم شده بود ولی حالت عصبی عجیبی داشت. خواستم بدونم کار درست واقعا چیه

اطلاعات تکمیلی

سن ۳۳ جنسیت زن شغل بیمه وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

مشاور کودک و نوجوان

سلام وقت شما بخیر 
اولین مطلب این هستش که دقت بفرمائید فرزندتان چه چیز از شما می‌خواهد ،آیا می‌خواهد شما با او بازی کنید،کنارش باشید ،بیشتر بهش توجه کنید که اگر این خواسته ها هست بسیار منطقی است و شما باید فقط به او یاد بدهید که کمی تحمل کند تا پیش او بروید 
ولی اگر برای داشتن هر چیزی یاد گرفته که این کار را بکند کمی باید بی تفاوت باشید .
فقط بی تفاوتی شما شرطی دارد که فقط با رعایت می‌توانید به کودکتان آسیب نزنید ،آن هم این  که همان ابتدا برایش با آرامش و بدون هیچ دعوایی توضیح دهید که چرا نمی توانید پاسخگوی خواسته اش باشید 
یعنی حتما با او همدلی نمایید که احساس نکند شما مادر سنگدلی هستید 
به طور مثال خم شوید و مستقیم در چشمانش نگاه کنید و بگویید: می‌دونم که دوست داری فلان اسباب بازی رو داشته باشی ولی عزیزم من الان نمی‌تونم اون رو برای تو بخرم .
و همین همدلی کوچک باعث می‌شود در روحیات کودک نقش به سزایی داشته باشد و آسیب نبیند .
و اگر گریه را شروع کرد به او بگوئید که متاسفم که نمی‌تونم کمکی در این مورد به تو بکنم ولی اگر آروم شدی به طور مثال می‌تونیم باهم بازی کنیم .
باز این پیشنهاد برایش حکم تشویق را دارد .
امیدوارم بدین شکل بهتر بتوانید آرامش کنید 
لا سپاس

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha