سلام وقت شما بخیر
حال شما قابل درک هستش، اینکه انقدر جا خورده باشید و انتظار همچین چیزهایی رو از فرزندتون نداشته باشید طبیعی هست.
ولی این موضوع یکمی به علت عدم آگاهی و شناخت دورهی سنی نوجوانی است ،خصوصا در دورهای که الان نوجوانان قرار دارند همه این تجارب خیلی زودتر از دوره های قبل میافتد ،علتش هم این است که آنها امکانات زیادی در اختیار دارند.
و مطلبی که میخواهم خدمتتون بگم این هستش که نه تنها دختر شما و دختر دایی هایش،بلکه بیشتر نوجوانان تجربهی آشنایی با جنس مخالف را دارند و این بخشی از هویت یابی و رشد آنهاست.
به همین دلیل باید پس از چند روز که به اوضاع مسلط شدید ،با دخترتان بنشینید و صحبت کنید .
اگر به هیچ عنوان نمیتوانید ارتباط با جنس مخالف را برای دخترتان،البته نه تا به این حد را بپذیرید این را به عنوان یک قانون در منزل عنوان بفرمائید که به طور مثال به هیچ عنوان تا ۱۸ سالگی نمی تواند دوست پسر داشته باشد
ولی اگر ارتباطش در چارچوب خاصی را پذیرا هستید ،آن چارچوب ها را بیان کنید و به هیچ عنوان از قوانین و قواعد که اعمال کردهآید کوتاه نیایید.
دومین گام اینکه فاصله گرفتن شما از او و نبخشیدنتان اوضاع را بسیار بدتر میکند ،چون بیشتر و بیشتر این خلع را سعی میکند با دیگران پر کند،بنابراین پس از صحبتها سعی نمایید او را ببخشید و بیش از پیش به او نزدیک شوید.
سومین گام اینکه اگر میخواهید او را کنترل و مدیریت نمایید ،هم خیلی دوستانه اینکار را انجام دهید به گونه ای که خودتان هم اکثر موضوعات را با او در میان بگذارید که احساس نکند فقط اوست که به شدت تحت نظر است .
باز اگر گوشی را به او بازگرداندید، قانون بگذارید که شبها همه اعضا خانواده گوشی هایشان را روی میز بگذارند و با خود به تخت خواب نبرند ،که اینجوری شما قانون گذار منصفی باشید .
نکتهی پایانی اینکه در دورهی نوجوانی وقتی موضوعی پیش میآید دیگر نمیتوان مثل کودکی آن را حذف کرد ،بلکه فقط میشود در موردش مذاکره کرد و به یک نتیجهی جمعی رسید.
با فرزندتان حتما صحبت کنید و به او نزدیک شوید و او را بپذیرید،و حتما تا جایی که میتوانید دیگر او را سرزنش ،تهدید و یا تنبیه بدنی نکنید چون به شدت و سرعت بیشتری از خانواده دور میشود.
با سپاس
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید