رابطه داماد و مادر زن

سلام ، من ترجیح میدم به جای اینکه به این سوال پاسخ بدم که این کار درست بوده یا نه این سوال رو مطرح کنم که آیا این کار سازنده است یا غیرسازنده است؟

 می تونم درک بکنم که آزار دختر شما برای شما سنگین و ناراحت کننده بوده اما اجازه بدید کمی بدون تعارف و  صریح با شما صحبت کنم:

 دختر شما یک فرد بالغ هست که مستقل شده و ازدواج کرده  بنابراین انتظار می‌رود که بتواند از خودش دفاع کند و در مواقع  بروز مشکل راه حل مناسب اتخاذ کند

 دخالت شما  در اختلاف میان آن دو قبل از هر چیزی به معنای به رسمیت نشناختن استقلال و توانایی این زوج برای حل مسئله شان است شما می توانید با دخترتان صحبت کنید و اگر تجربه ای دارید با ایشان در میان بگذارید اما هرگز اجازه ندارید به جای ایشان تصمیم بگیرید و بدتر از آن عمل کنید هر چقدر هم که حرف شما منطقی به نظر برسد و تصمیم یا نظر دختر شما ناپخته و غیرمنطقی با  هم فرقی نمی کند این دختر شماست که در آن زندگی است و اوست که باید این موقعیت‌ها را تجربه کند تا کم کم خودش به خردی درونی برسد و جز این هیچ راه دیگری وجود ندارد اگر شما همیشه برای حل مسئله بکنید او تا آخر عمر یک دختر بچه ضعیف باقی می ماند که نمی‌تواند از پس نقش زنانگی و همسری خود بر آید و متاسفانه این مدل مراقبت ها بسیار جنبه فلج کنندگی برای فرزندان دارد

 حدس میزنم وقتی هم که دخترتان مجرد بوده احتمالا شما به جای او مسائلش را حل می کردید و کنترل امور را به دست می گرفتید اکنون او بزرگ شده است و بیش از این انتظار نمی رود که همان رفتار را به او داشته باشید

 اینکه  داماد شما به دخترتان در مورد جهیزیه  غرزده باشد و گلایه کرده باشد قابل دفاع نیست زد و خورد یا شکستن ظروف نیز همینطور اما هیچکدام از این رفتارها مجوزی برای وارد شدن ما به زندگی آنها نیست. 

در برخورد های اول ممکن است به هر دلیلی احترام شما نگه داشته شود اما قول می دهم در صورت تکرار یک روز آن حرفی که دوست ندارید بشنوید را از داماد یا دخترتان خواهید شنید، پس خودتان مسئول نگه داشتن احترام خودتان باشید و به جای ماهی دادن ماهیگیری را ترویج کنید ،

من از متن شما این برداشت را کردم که بهترین ماهیگیری که می توانید به دخترتان آموزش دهید این است که مستقل باشند

 مثلا همه دعوا های بی نشان را برای شما تعریف کند اگر ایشان هم تمایل به این کار داشت این خرد شماست که باید به او یادآوری شود که عزیزم این مسائل مربوط به رابطه خصوصی تو و همسرت است و به جز شما دونفر و مشاورتان به هیچ کس دیگری مربوط نیست.

 از طرفی وقتی به مسئله بر می خوریم بینش کارآمد می تواند این باشد که چرا این مسئله برای من به وجود آمد و من چه نقشی در ایجاد آن داشتم،

 هر وقت به این هر زن و شوهری دعوایی رخ می دهد یقیناً هر دو در آن سهم دارند،  عمل سازنده این بود که دختر شما نقش خودش را در این ماجرا ببینند و از خودش بپرسد من چگونه رفتار کردم که همسرم به خودش اجازه داد که در مورد جهیزیه من بدین شکل اظهار نظر کند اشکال کار من کجا بود و چگونه می توانم این اشکال را برطرف کنم به طوری که دیگر این رفتار را از همسرم نبینم؟

 من پیشنهاد می کنم دخترتان را حمایت کنید تا از یک روانشناس در حوزه رشد فردی و استقلال روانی کمک بگیرند و در این صورت میتوانید مطمئن باشید مراقبت بسیار  موثرتر و دلسوزانه تری از ایشان به عمل آورده اید.