سلام
زندگي با فرد بيمار ناراحتي ها و دغدغه هاي بسيار طاقت فرسايي رو داره.
ياايشون بايد ترك كنن يا شما هم مثل ايشون مصرف كننده بايد بشي تا بتونيد اين زندگي رو ادامه بديد.
با توجه به اينكه زندگي ١٥ ساله اتون داراي دو فرزند هست و اين دو فرزند چه در اين زندگي با پدر بيمارشون بمونن و چه جدا بشن اسيب هاي خاص خودش بهشون خواهد رسيد.
پس بهترين كار درمان فرد بيمار هست.در غير اين صورت طلاق يا جدايي فقط باعث تغيير مشكلات شما از نوعي به نوع ديگر خواهد شد.
اولين كار اينه كه در فرصت مناسب با همسرتون راجع به درمان صحبت كنيد از سختي هايي كه شما در اين وضع ميكشيد و از نگراني هاتون در خصوص اينده بچه ها و سلامتي همسرتون ميتونيد بهشون بگيد.حتي پيشنهاد مشورت با پزشك متخصص رو ميتونيد بهشون بديد كه براي امتحان هم شده يك بار فقط ميتونن با فرد متخصص اين كار مشورت كنيد.
بهشون اطمينان بديد كه توي اين راه كمكشون خواهيد كرد.
و بهترين راه درمان اين مسئله است.
كمپ يا هرروش تجربي ديگه اي نميتونه موفقيت اميز باشه.
اگر موافقت كردن كه عاليه اما اگر نه بهتره كمي گام رو فراتر بگذاريد. از امكانات و سرويس دهي به ايشون بپرهيزيد از محبت هاي زناشويي خود كم كنيد.گاهي اصلا منتظرشون نباشيد و بي اهميت به نيازها و كارهاشون باشيد.
اگر معترض شد دليل كارتون رو بهش بگيد و مطرح كنيد كه اعتياد و وابستگي به مواد ايشون رو نميتونيد بپذيريد اما اگر تصميم به تغيير داره ميتونيد كمكش كنيد.
همسر شما با رفتار شما بايد متوجه بشن كه شما همسرتون رو منهاي اعتياد ميخواييد نه اينكه هردو رو باهم.
ميتونيد از يكي از اعضاي خانواده ايشون كه ازش حرف شنوي داره كمك بگيريد تا در اين راه همراهي اتون كنه.
ممكنه مدتها طول بكشه تا همسرتون خسته ازين كار بشن اما تازماني كه راحت بتونن مصرف كنن و همه چيز براشون فراهم باشه تصميم به ترك نخواهند گرفت.
از تهديد به رفتن و تهديد به طلاق گرفتن و قهرها و ترك كردن منزل كه بعد منجر به برگشت خودتون ميشه بپرهيزيد.
اگر همسرتون انقدر تحت تاثير مواد هستن كه حالت طبيعي ندارن و توهم يا پرخاشگري دارن حتما با اورژانس يا مرتكز بستري ترك اعتياد هماهنگ باشيد تا انها خود براي ترك اقدام كنن.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید