عشق قبل از ازدواج

سلام خسته نباشید. من دختری ۱۸ ساله هستم  از یکسال و چندماه پیش با پسری از فامیلمون دوست هستم. من اولین بار که ایشون رو دیدم خیلی ازش خوشم اومد اما چون دوستی ما محال بود از فکرش اومدم بیرون اما ایشون گویا در برخورد اول خیلی از من خوشش اومد و به من پیشنهاد دوستی دادن خب منم به جرئت میگم چون دوستش داشتم قبول کردم و از اینکه پسر بدی نیست خیالم جمع بود ایشون منو دوست دارن و من مطمئن هستم که منو برای سرگرمی نمیخواد دیشب باهاش صحبت داشتم و ازش پرسیدم تاکی قراره این رابطه پنهان بمونه. ایشون چند بار ا ز اینکه نتونسته کاری انجام بده احساس شرمندگی داره. خودش خیلی دلش میخواد پاپ یش بزاره سر و سامون بگیره راستی اون ۲۵ سالشه و شغل هم داره اما  گویا آنچنان پول کافی برای برگزاری عروسی و زندگی جدید در بساط ندارن از یه طرف پدرش حمایت نمیکنه و میگه من برات میرم خواستگاری اما حواست باشه پول نداریم باید قرض کنی از این و اون با توجه به شرایط اقتصادی فعلی واقعا قیمتها سرسام آوره این مسئله خلل ایجاد کرده در انتخاب تصمیم ایشون. همیشه به من میگه من خیلی تو رو میخوام اما دلم میگه با شرایطم تو سختی می افتی اما من همیشه عشق و علاقه میخوام نه پول ... از یک جهتم من در آینده شاغل میشم و میتونم بعد درس خوندنم تازه به فکر ازدواج بیوفتم جالبیش اینجاست من دلم نمیخواد الان ازدواج کنم میخوام بعد از اینکه تکلیفم با خودم مشخص شد ازدواج کنم تازشم سن منم کمه ولی من میدونم اگه از ایشون دست بکشم مثله ایشون پیدا نمیکنم یا شاید هم بخاطر حساسیت سنی من دچار احساسات قلبی شدم و مغزم کار نمیکنه من اصلا تو عشق از طرف پدرم کمبود ندارم که بخوام با عشق یه پسر پرش کنم به نظرشما من چیکار کنم چه برخوردی داشته باشم؟؟! چی بگم بهش؟؟ منطقی ترین راه چیه ؟! من مطمئنم اون که الان شرایطش خوب نیست در آینده حتما پیشرفت میکنه منتها زمان میخواد من میتونم صبر کنم و اینکه اگر شاغل شدم میتونیم با هم کار کنیم شما بگید منو از سردرگمی نجاتم بدید؟