سلام دوست عزیز
اینکه خدا تو یه قلب همه آفریده هاش هست شکی نیست خود خداوند هم میفرماید ما از رگ کردن به شما نزدیک تر هستیم
و این جمله که دل باید پاک باشه هم عبارت درست و تعبیر زیبایی هست اما کامل نیست!
اگر ما واقعا در دلمون به خدا ایمان داریم باید اونو با شکرگزاری عملی و آنچه که مورد پسند او هست بروز بدیم
و بهترین نوع این شکرگزاری به پا داشتن نماز هست
چرا که امر خود خداست هرچه ما بتونیم این کار رو به نحو احسن انجام بدیم بندگی خودمون رو بهتر نشون دادیم
حتی اگر بطن واقعی نماز و اهمیتشو درک نکنیم باز مارو نباید از این کار دلسرد کنه خواه ناخواه نماز اثر پذیری خود رو در زندگی شخصی خواهد گذاشت
مثل قرص مسکنی هست که ما علم کافی از محتوای داخلی اون نداریم ولی با خوردنش آرامش پیدا میکنیم و برامون تاثیر گذار هست»
اگر دینداری به نیت و قلب پاک باشد پس چه لزومی دارد که خداوند در قرآن به مومنین دستور اجرای احکام دهد؟
در واقع این تفکر که قلب و نیت پاک باشد، به این معناست که عملا فرستادن پیامبر و دین از سمت خداوند بی معناست و خداوند حکیم کار بیهوده ای انجام داده،
چون اگر مبنا فقط بر داشتن دل و نیت پاک باشد، هیچ احتیاجی بر دین و شریعت نبود.هرکس مسئول پاسخ به اعمال خودش هست با افرادی که به اسم دین گناه میکنند خودتون رو مقایسه نکنید
شیطان هم بهترین عبادت کننده خدا بود
و اما در خصوص قسمت دوم متنتون و اون سردرگمی که از رفتار متناقض همسرتون باهاش دچار شدین باید عرض کنم که
اقامۀ نماز به خودی خود یک اثر وضعی دارد و آن بازداشتن نمازگزار از نزدیک شدن به گناه است.
به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم گفتند: فلان جوان که پیوسته در مسجد پشت سر شما نماز میخواند، آلوده به گناهان زشتی است و از آن دست نمیکشد
حضرت فرموند: انّ صلاته تنهاه یوماً؛ یک روزی بالاخره نمازش او را از گناه بازش میدارد و پاکش میکند
ممکن است گفته شود اگر نماز بازدارنده از گناه است، پس چطور بسیاری از نمازگزاران با وجود اقامۀ نماز باز مرتکب معصیت میشوند؟ سوالی که شما دوست عزیز هم مطرح کردین و اعمال ظاهری در خصوص عبادت همسرتون هنگام نماز رو با اون یکی کار غیر عبادی که گناه هست رو نمیتونید جمع کنید بازدارندگی نماز به میزان قبول آن است. اقامه (برگزاری) نماز با خواندن آن فرق دارد، یعنی در عمل میباید بندگی خدا را کرد، نه فقط با زبان.
نماز دارای درجات و مراتب است. هر نمازی به همان اندازه که از شرایط کمال و حضور قلب و روح عبادت برخوردار است، اثر وضعی و بازدارندگی از گناه دارد.
ولی مطلب مهم اینجاست و شما از این منظر ببینید که آیا در هنگام خواندن نماز و دیگر اعمال عبادی هم همسرتون به فکر گناه و انجامش میفته و یا وقتی که از خدا و یادش غافل میشه دست به اون کار میزنه؟
اقامۀ نماز، نمازگزار را از افتادن در دام شیطان و ارتکاب گناه حفظ میکند.
باز هم از کلام شیوای پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) نقل شده: « تا زمانی که مؤمن مراقب نمازهای پنجگانۀ خویش است، شیطان از او واهمه ونگرانی دارد، امّا همین که نسبت به نماز بیتوجهی کردو آن را سبک شمرد و ضایع ساخت، ترس و نگرانی شیطان فرو میریزد و جرأت میکند خود را به ضایع کنندۀ نماز نزدیک کند»
عالمی گفت: مویز بسیار می خورد، حافظه اش کم است؟ عالم گفت: اکنون که مویز می خورد حافظه اش این است؛ اگر مویز نمی خورد چه حافظه ای می داشت؟! نماز در بازداری از گناه اثر دارد. اما کیفیت نماز و اثر پذیری از آن متفاوت است و شاید هوا و هوس های درونی شخص مانع تاثیر نماز می شوند و آن را از اثر می اندازند. نماز او در حد توان خود جلوی دشمن درونی را گرفته است و مانع از فحشاو منکر شده است؛ لیکن نفس اماره اش بسیار قوی بوده است. این نکته نیز مسلم است که نماز با کیفیت و نیرومند مانع از تسلیم او در برابر شیطان نفس خواهد شد
پیشنهاد میکنم شما مدتی اینکار رو بکنید و قبل از اینکه همسرتون بهتون بگه نماز بخون خودتون انجام بدین و اگر اول وقت هم باشه که چه بهتر
فقط مراقبت کنید مداوم و پیوسته باشه و فاصله ای بینش نیفته
به هر ترفندی که فکر میکنید میتونه شما رو در انجام این کار کمک کنه استفاده کنید
به مرور رفتار و عمل مفید شما در تفکر همسرتون القا میشه و اون هم از این عملکرد حسنه استقبال میکنه و ان شاءالله همونی میشه که شما دوست دارین
سختی داره شاید یه خورده هم زمانبر باشه ولی امیدوارم شیرینیشو بعد از این سختی بچشین تا لذتشو ببرین
إِنَّ مَعَ العُسرِ یُسرًا
مسلما با هر سختی آسانی هست
به حرف خدا اعتماد و باور داشته باشیم چرا که اگر وعده ای داده قطعا تحقق پیدا خواهد کرد
موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید