درود بر شما
وقتی با ما کسی ازدواج میکنیم، یعنی داریم او و شرایطش رو به همون شکلی که هست میپذیریم. اگر شما شرایط سرباز بودن همسرتون رو پذیرفتید، این انتخاب شما بوده و قرار نیست ما بابت انتخابمون و پیامدها و سختیهاش، نظر دیگران رو جویا بشیم که حالا مسئولیت به عهدهی چه کسی بوده و چه کسی بیشتر زحمت کشیده و .... در مورد خانوادهی همسرتون یادآوری میکنم که هر فرد و هر خانواده، در کنار خوبیهاشون، کاستیهایی هم دارن. مثل پدر همسرتون که مرد خیلی خوبی هستن ولی یاد نگرفتهن که با همسرشون محترمانه رفتار کنن. و بپذیرید که نه شما و نه هیچکس دیگه نمیتونه ایشون رو تغییر بده. اما رفتار و برخورد شما در کنترل خودتون هست. میتونید پای عیبجویی پدرشوهرتون از مادرشوهرتون ننشینید و یا اگر کسی ایشون رو مسخره میکنه، شما نشون بدید که باهاشون موافق نیستید و اصولا این قبیل رفتار، مورد پسند شما نیست.
در خصوص رفتار همسرتون، اگر ایشون در خونهی والدینشون شما رو با سوت صدا میزنن، میتونین جواب ندید تا وقتی که شما رو به اسمتون خطاب کنن. چون اسم شما هوی و سوت و غیره نیست. اما وقتی رفتار مناسبی از ایشون میبینید، تا میتونید با روی خوش برخورد کنید طوری که انگار کار خیلی بزرگی انجام شده. و حتما در فرصتی مناسب که کسی مزاحمتون نباشه بدون قهر کردن، شفاف و محترمانه با ایشون صحبت کنید. شرایط رو توضیح بدید و احساس و درخواست خودتون رو بیان کنید بدون اینکه از شخص خاصی اسم ببرید. مثلا نگید پدر شما یاد نگرفته به مادرتون احترام بذاره و شما هم دارید عین ایشون رفتار میکنید. بگید وقتی منزل پدرتون هستیم، شما من رو با چنین اصواتی خطاب قرار میدین و ازم عیبجویی میکنید و ... اینها من رو ناراحت میکنه. ازتون میخوام که اگر مسالهای در روابط ما هست، بین خودمون صحبت کنیم تا حلش کنیم، نه توی جمع.
به خدای بزرگ میسپارمتون
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید