دوست داشتن فرزند دختر

 سلام. من ٢٧ سالمه و یک ساله ازدواج کردم.پنج ماهه باردارم. از بچگی پدر و مادرم از هم جدا شدن.و منو فقط مادرم به تنهایی بزرگ کرده. یه برادرم دارم. خیلی سختی کشیدیم تو این زندگی لعنتی. با همسرم مشکل داشتم و قصد جدا شدن داشتم که باردار شدم. من پسر دوست داشتم.جوریکه همیشه از مجردی با بچه پسر روزامو میگذروندم. چون نه دایی دورو برم دیدم نه عمو. نه خاله نه عمه. همه مارو تنها گذاشته بودن.و وقتی هم که زندگی شروع کردم دیدم شوهرمم شوهر نیست.کسی نیست پشتم باشه. واسه همین گفتم خدا حتما حتما بهم پسر میده.که پشت و پناهم باشه.که وقتی بزرگ شد یک بار براش ناز کنم و اون نازمو بکشه.شاید به نظر مسخره باشه ولی رویای من قبل ازدواج و بعد ازدواجم این بود. اما فهمیدم که بچم دختره. افسردگی داشتم شدیدتر شده. فقط با خودم حرف میزنم.ن میتونم حسی بهش داشته باشم. میرم سونو میگن دختره بازم باور نمیکنم. میگم اشتباهه. علائمم پسر بود. اما واقعا نمیدونم چرا دختر دراومد. واقعا نمیخوامش. از طرفی هم میگم گناه این طفل چیه. کاره خداست.از خدام کاملا فاصله گرفتم.فکر نمیکردم روزی برسه منو با رویای خودم تنبیه کنه. مگه چی خواستم ازش. حالم خیلی خرابه. پیش مشاوره ام میرم. اما فایده ای نداره. نمیتونم باهاش ارتباط برقرار کنم. ذوق خرید سیسمونی مادر شدن زندگی کردن و ازم گرفتن انگار. شوهرمم انگار نه انگار. فقط حواسش به مادرشه که اتفاقی نیفته ناراحت بشه. دیگه خسته شدم. و از ته قلبم دارم به جایی میرسم که به زندگیم خاتمه بدم کمکم کنید؟