سلام به شما دوست عزیز
اگر شما به طور کلی فردی بوده اید که نمره و ممتاز بودن در تحصیل برای او اهمیت زیادی داشته و اخیرا این اهمیت تشدید شده است به گذشته و دوران تحصیل خود برگردید و ببینید چه پیامهایی از اطرافیان دریافت کرده اید که نمره خوب داشتن، درس خوان بودن، زرنگ بودن و باهوش بودن را تشویق کرده اند و یا برعکس افرادی که در تحصیل معمولی یا خیلی خوب نبودند برچسبهای منفی دریافت کرده اند. این اتفاق به مرور زمان باعث ثبت پیامی در ذهن شما شده که موفق بودن و ارزشمند بودن را مشروط به موفقیت تحصیلی میداند و بنابراین هر نمره ی پایین تر از حد انتظارتان باعث ایجاد احساس بی ارزشی و ناتوانی در شما میشود و اضطرابی را در شما ایجاد میکند که مخل ارامش شماست. یکی دیگر از دلایلی که میتواند باعث این اضطاب در شما باشد نگاه ایده آل گرایی به اتفاقات است که باعث خطای شناختی ذهن شما میشود، یعنی ایده آل شما نمره ی بیست یا هجده است و هر نمره ی پایین تر از این مقدار با خطای شناختی "نادیده گرفتن عمل مثبت" برچسب منفی میخورد. با این نگاه شما فقط به نمره اهمیت میدهید و تلاشهای خود برای کسب نمره قبولی را نادیده میگیرید در حالی که بهتر است سعی کنید به جای تمرکز صرف بر نمره تلاشهایی که منجر به یادگیری و نمره قبولی شده را ببینید و نقاطی که نیاز به تلاش بیشتری دارند را شناسایی کرده و بدون سرزنش در جهت برطرف کردن آنها تلاش بکنید. موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید