سلام وقت شما بخیر
علاقهی کودکان شما به حضور در شهر خودتان بسیار طبیعی و قابل درک است .
اینکه شرایط زندگی شما هم به گونهای است که دور از خانوادههایتان باشید باز واقعیت زندگی است و کودکان از سنین بسیار پایین هم باید با واقعیات زندگیشان روبرو شوند.
فواصل حضورتان در شهر خودتان هم حتما متناسب با زمان و موقعیت شغلی و مالی شماست،حتما که شما هم دوست دارید بیشتر در کنار خانواده تان باشید ولی خوب این امکان وجود ندارد .
نگران لطمه خوردن دوقلوهایتان نباشید ، فقط یک چیز به آنها لطمه خواهد زد و آن این است که به آنها وعدههای دروغین داده شود و همیشه آنها را در انتظار رفتن به شهرتان نگه دارید. یا تهدید هایی به این شکل داشته باشید که اگر پسر یا دختر خوبی نباشی به خانه پدر بزرگ و مادربزرگ نمیبرمت.
هیچگاه کودکان را با چیزهایی که به آنها تعلق خاطر شدید دارند تهدید نکنید .
کار دیگری که برای کم کردن ناراحتی آنها به خاطر دور از اقوامشان میتوانید انجام دهید ،این است که به آنها با آرامش بگوئید که احساسشان را درک میکنید و حق دارند که ناراحت باشند ،ولی ما مثل همه آدمها باید به خانهمان برگردیم.
ضمن اینکه زمانی که باز میگردید ،در همان روز های ابتدایی که بد خلق هستند فعالیتهای هیجانانگیز و شاد انجام دهید که احساس خوبی در خانه خودشان داشته باشند و ناراحتیشان زودتر از بین برود.
کودکان هم باید با ناکامی روبرو شوند و گاهی اوقات به علایقشان نرسند و این اصلا به آنها لطمه نخواهد زد.
با سپاس
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید