ناراحتی از دوری خانواده

درود بر شما

تا حدودی متوجه شرایط‌تون شدم. ببینید با توجه به اینکه شما با رضایت خودتون و با علاقه ازدواج کردید، این نگرش که همسرتون شما رو دزدیده، احساس خوبی در شما ایجاد نخواهد کرد. اشاره نکردید قبل از ازدواج‌تون برای زندگی در شهر جدید و گذران روزهاتون چه برنامه‌ای داشتید تا احساس بطالت  و بیهودگی بهتون دست نده. یک رفتار دیگه که می‌تونه بسیار آزاردهنده بشه، مقایسه کردن هست. هر فردی، خصایص مثبت و منفی خودش رو داره. شرایط زندگی خودش رو داره. اینکه شما دائم زندگی خودتون رو با خواهرها و دوستان‌تون و ... مقایسه کنید، حاصلی جز ندامت و دلسردی برای شما نخواهد داشت. شاید بهتر باشه کمی هم سعی کنید نقاط قوت زندگی خودتون رو ببینید. در صورتی که این دوری برای شما تا این حد تلخ هست، سعی کنید مساله رو طوری به همسرتون توضیح بدید که بتونن شما رو درک کنن. اینکه درخواست کنید به یک‌باره شهر محل سکونت‌تون رو تغییر بدید طبیعتا بدون برنامه‌ریزی، نتیجه‌ی خوبی نخواهد داشت. به خاطر اینکه لازم هست مثلا شرایط شغلی و درآمد همسرتون حتما در نظر گرفته بشه و براش برنامه‌ریزی بشه تا به مشکل برنخورید. مساله‌ی معاشرت با خانواده‌ی همسرتون و ... رو هم به این موارد اضافه کنید اما حداقل فعلا می‌تونید با هماهنگی همسرتون برنامه‌ریزی‌هایی داشته باشید برای سفر و دیدار با خانواده‌تون. سعی کنید لحن‌تون حالت غر زدن و شکایت کردن نداشته باشه و از شخص خاصی هم اسم نبرید. محترمانه و در آرامش، شرایط تون و احساسا‌ت‌تون رو به همسرتون توضیح بدید تا بتونن شما رو درک کنن. توضیح بدید که تنهایی و دوری از خانواده، برای شما سخت هست. دل‌تون میخواد بیشتر بتونید خانواده‌تون رو ملاقات کنید و این مساله هیچ منافاتی با علاقه‌ی شما به همسرتون نداره. بعد درخواست‌تون رو به طور شفاف مطرح کنید مثلا اینکه می‌خواهید گاهی در مناسبت‌ها و تعطیلات به شهر خودتون سفر کنید. سعی کنید در این خصوص با همسرتون به توافق برسید و از هر حرکت مثبتی که همسرتون برای شما و زندگی‌تون انجام میدن، تقدیر کنید و بر بهبود کیفیت رابطه‌تون تمرکز کنید تا ایشون هم تشویق بشن بیشتر به عواطف و نیازهای شما توجه کنند.

به خدای بزرگ می‌سپارم‌تون