درک نکردن پدر و اذیت شدن من

سلام و وقت بخیر

من پدری دارم که خیلی بدخلق و عصبی هست و خودخواهی و خودشیفتگی داره. تقریبا هیچ وقت مگر موارد خیلی کمی نمیشه تو هیچی قانعش کرد و اگر نظر مخالفی باهاش داشته باشیم و حتی با آرامش نظرمونو بخوایم بگیم پرخاش و تحقیر میکنه. فکر میکنه هرگز اشتباه فکر نمیکنه. مثلا چند روز پیش من بهشون گفتم که بخاطر  معده درد باید برم دکتر (چون خودم دانشجوام و درآمدی فعلا ندارم با ایشون مشکلمو مطرح کردم)، اما چون اعتقاد به دکتر رفتن نداره و اعتقاد به خود درمانی داره مخالفت کرد و وقتی من اصرار کردم عصبانی شد و حتی زد تو گوشم. منم کنترلمو از دست دادم و بی احترامی کردم. اتفاق مشابه این بارها و بارها و بارها قبلا بین ما اتفاق افتاده و مشکلی که دارم این هست که وقتی کار به اینجا میکشه به شدت بهم میریزم خیلی زیاد گریه و زاری میکنم و روح و روانم نابود میشه.. چون احساس بی پناهی میکنم احساس اینکه پدر به جای اینکه حامی من باشه مایه آزار روح و روانم شده در صورتی که هیچ چیز غیر منطقی ای ازش نخواستم و فقط از دیدگاه اون درخواستام غیر منطقی و بی جاست. همیشه آرزو میکنم سریعتر ازدواج کنم و از این خونه برم ولی به خاطر اخلاق بد پدرم اینم هنوز نشده. من خیلی افسرده شدم. خودمو محکوم به سرنوشت میدونم و فکر میکنم چون ایشون پدر من شدن تا آخر عمرم بدبخت خواهم بود. در ضمن تو بچگی هم خیلی مارو با کتک هاش و تحقیرهاش آزار داد و هنوز هم با من و خواهرم مثل بچه رفتار میکنه. تمام تصمیمات زندگیم حتی اجازه برای چیزهای خیلی کوچک هم باید با نظر مستقیم ایشون باشه.

مشکل بزرگ دیگم این هست که حرفاش و تحقیرها و سخنرانی هاش بعد از پرخاش و عصبی شدنش خیلی زیاد آزارم میده. مثلا بیماری ای که داشتم تو بچگی و تو  درمانش سهل انگاری کرده را به رخ من میکشه و اگه بخاطرش بعد سالها منو برده دکتر سر من منت میگذارد. یا منو بخاطر کارهای حتی غیر اشتباهم سرزنش میکنه. بخاطر استرس داشتنم سرزنشم میکنه در حالیکه خودش باعث شده من استرسی بشم. من سعی میکنم امیدوار باشم اما هربار که باهام بد رفتار میکنه و زور میگه کاملا نامید میشم.

ببخشید که طولانی شد. لطفا کمکم کنید من باید چیکار کنم چجوری تو این شرایط روح و روانم کمتر تخریب بشه و آرامش خودمو حفظ کنم. چجوری باید با فرد غیر منطقی و پرخاشگر رفتار کنم؟

ممنونم