درود بر شما
همسر شما از ابتدا عصبی و مضطرب بودن و با وجود اختلافات شدید بینتون، شما به خاطر ترس از طلاق و آبرو، زندگی مشترکتون رو شروع کردید و بچهدار شدید بدون اینکه مشکلاتتون رو به طور جدی و پیگیر، بررسی و حل و فصل کرده باشید. هم شما و هم همسرتون قهرهای طولانی رو انجام دادید که از نظر اجتماعی، رفتار ناپختهای هست و عملا کمکی به حل مسائلتون نکرده.
همسر شما میتونن برای کنترل خشم و اضطرابشون، از یک روانشناس بالینی و در صورت نیاز، از روانپزشک کمک بگیرن و بعد از اینکه تا حدودی تسلط و آرامششون رو به دست آوردند، میتونید برای مشاوره با هم به یک زوجدرمانگر مراجعه بفرمایید تا مهارتهای گفتگو و حل مساله رو فرا بگیرید. در این مدت دقت کنید همسرتون رو در شرایطی قرار ندید که خشمشون شدت بگیره و از بروز مسائل قبلی جلوگیری کنید. برای درمان عدم تمرکز، اختلال یادگیری و تیک فرزندتون حتما از متخصص کمک بگیرید.
به خدای بزرگ میسپارمتون
بمیرم برات... این چه وضع زندگیه که تو داری.. کاش لااقل بچه نداشتی... شوهرت اصلا نرمال نیست و تاوان این رابطه ی بیمار رو بچه هات میدن